In Australië is Jongen verslindt heelal een grote hit en ook in Nederland lees je alleen maar goede dingen erover. Ik heb nog niet veel boeken uit en over Australië gelezen, dus ik was benieuwd! Ik verwachtte een soort mix van Zomervacht, Een klein leven en een eigen unieke verhaallijn. Klopte dat zo ongeveer? Lees het hieronder!

De flaptekst

“Het leven van de twaalfjarige Eli Bell is ingewikkeld, met een verdwenen vader, een broertje dat weigert te praten, een junkiemoeder, een heroïne dealende stiefvader en een ex-gedetineerde en crimineel als oppas. Toch staat hij open en vrolijk in het leven en probeert hij een goed mens te zijn in een krankzinnige wereld. Maar het lot zorgt steeds voor nieuwe problemen, met Tytus Broz, de legendarische drugsdealer, voorop.

Dan wordt Eli’s moeder gearresteerd en moet hij bij zijn onbekende vader aankloppen, waardoor hij oog in oog komt te staan met de criminelen die zijn wereld overhoopgooiden. En tot overmaat van ramp wordt hij ook nog eens verliefd op het meisje van zijn dromen…”

Mijn eerste indruk

Het boek moet wel even op gang komen. Er worden zoveel personages en verhaallijnen geïntroduceerd dat het nog alle kanten op kan. Na een tijdje zit je er wel in en wens je het beste voor de hoofdpersonage Eli Bell. In sommige boeken moet je even inkomen, maar het is het bij dit boek wel waard.

Het verhaal

Jongen verslindt heelal gaat over Eli Bell, een jongetje van 12. Hij groeit op in een sociaal-economisch laag milieu. Zijn vader is alcoholist, zijn moeder is drugsverslaafd, zijn stiefvader is een dealer, zijn broertje spreekt niet en zijn beste vriend is een moordenaar en ex-gevangene. Ondanks dit, bestaat dit coming of age verhaal zeker niet uit alleen maar droevigheid.

Hij woont bij zijn moeder en stiefvader totdat er een voorval plaatsvindt, dan moet hij bij zijn vader gaan wonen. Zijn vader drinkt, rookt en leest boeken, dat is het. Toch heeft Eli dromen, hij wilt bijvoorbeeld misdaadverslaggever worden.

Samen met zijn broer August, die niet spreekt, probeert hij een goed mens te zijn, ondanks alles. Hij voert de meest grootse plannen uit, waarvan sommigen nog slagen ook. De karakterontwikkeling van Eli en August heeft uiteindelijk ook invloed op de mensen om hen heen.

Memorabele quote uit het boek

“Doe wat met je tijd, voordat de tijd wat met jou doet”

Wat ik ervan vond

Het was een fijn boek om te lezen. Soms heel verdrietig, soms ontwapenend en heel vaak bizar. Het boek is fictie maar wel geïnspireerd op de jeugd van de schrijver zelf. Wow! Dat je dan uiteindelijk zo’n boek schrijft is zeker indrukwekkend.

Het boek was minder viezig dan Zomervacht en minder ellendig dan Een klein leven. Het is dus meer een boek in zijn eigen soort. Toch kunnen deze twee boeken genoemd worden om het een “soort van” te vergelijken.

Naast de criminele wereld in het boek, is het ook een verhaal over liefde en familie. Is dat ook niet uiteindelijk waar het leven het meest om draait?

Conclusie van Jongen verslindt heelal

Dit boek laat de menselijke en onmenselijke kant van de ‘onderwereld’ zien. De hoofdpersonage is sympathiek en de schrijfstijl is vlot. Er blijven nog wel een aantal zaken onbeantwoord, zoals de rode telefoon en August zijn voorspellende gaven. Ik sta zelf neutraal tegenover deze mysteriën, maar ik kan me voorstellen dat het kan leiden tot een interessante discussie in een boekclub.

Jongen verslindt heelal is een goed boek, voor iedereen die houdt van verhalen over liefde, familie en het leven in het criminele circuit maar dan beleefd vanuit kinderlijke onschuld.

Beoordeling

Voor het eerst in een flinke tijd las ik weer eens een boek in het Nederlands! Een tijdje geleden trouwens al, de komende tijd zal ik een inhaalslag aan recensies doen. 🙂 En wat voor een boek… heftig hoor! De titel doet het natuurlijk al direct vermoeden: De jongen die tien concentratiekampen overleefde.

Flaptekst

De jongen die tien concentratiekampen overleefde vertelt het waargebeurde verhaal van Yanek, een Joods jongetje tijdens de Tweede Wereldoorlog in Polen. Als de nazi’s de jacht op de joden openen in het land, verandert zijn vertrouwde leventje in een nachtmerrie die helaas werkelijkheid is. Hij wordt van het ene concentratiekamp in het andere geplaatst, uitgehongerd, gemarteld en uitgebuit en kijkt de dood keer op keer in de ogen.

Het is een wonder hoe Yanek, of volgens de tatoeage op zijn arm PRISONER B-3087, de Tweede Wereldoorlog uiteindelijk overleeft. Maar waar je je als lezer misschien nog wel het meest over verbaast is de kracht van een jongen om te overleven. Hoe lukt het Yanek om zijn hoop niet te verliezen en vooral, om niet te vergeten wie hij werkelijk is?

Mijn eerste indruk

Het boek begint al heftig met de veranderende sfeer in Polen rond het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Yanek, de hoofdpersonage, moet al gauw verhuizen naar het getto met zijn familie. Niet iedereen is direct in paniek, maar als lezer weet je natuurlijk al hoe de geschiedenis zich heeft afgespeeld.

De schrijfstijl is geschikt voor oudere jeugd, daar moest ik zelf even doorheen komen. Je merkt wel direct dat het een verhaal wordt die indruk op je gaat maken.

Het verhaal

Yanek is een Joodse jongen die in Polen woont. Met de komst van de nazi’s moet hij met zijn familie in het getto wonen. De omstandigheden daar verslechteren snel en er vinden razzia’s plaats. Hij en zijn familie kunnen daar eerst nog aan ontkomen. Uiteindelijk wordt Yanek zijn familie toch weggevoerd naar de concentratiekampen. Hij zelf is uiteindelijk ook aan de beurt.

Hij wordt van concentratiekamp naar concentratiekamp gebracht in veewagons en staat oog in oog met sadisten zoals Josef Mengele en Amon Goeth. Op wonderbaarlijke wijze overleeft hij niet alleen dat, maar ook twee dodenmarsen en tien concentratiekampen waaronder Auschwitz-Birkenau, Buchenwald en Bergen-Belsen.

Wat ik ervan vond

Wat een aangrijpend en heftig boek. Er vallen zoveel dingen in het niet bij dit soort extreme verhalen. Toch laat het ook Yanek zijn overlevingskracht zien. En dat zelfs in de duisterste omgevingen er daarnaast ook nog goedheid kan plaatsvinden.

Ik vind het een belangrijk boek en al deze waargebeurde verhalen moeten we met zijn allen blijven lezen. Niet omdat het heel gemakkelijk is om over dit soort verschrikkingen te lezen, maar zodat we hopelijk extra goed beseffen dat we een herhaling ervan nooit kunnen toelaten.

Conclusie van De jongen die tien concentratiekampen overleefde

Het boek is qua schrijfstijl meer gericht op oudere jeugd, maar qua inhoud meer op volwassenen. Desalniettemin is het een boek met een bijzonder, waargebeurd verhaal dat we nooit moeten vergeten. Het is bizar om te beseffen wat voor omstandigheden wij mensen kunnen overleven. Daar kunnen qua beoordeling ook niet genoeg kopjes koffie aan gegeven worden.

Beoordeling