Het boek Ik ga leven kom je in alle kranten tegen. De auteur krijgt zelfs doodsbedreigingen wegens het schrijven van dit boek. Dat is toch wel erg heftig. Ik was zelf benieuwd naar wat er dan zo erg geweest moest zijn dat je overgaat tot zo’n bizarre dreiging. Wat vond ik van dit boek? Lees het hier!

De achterflap

‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’

Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’

Mijn eerste indruk van Ik ga leven

Zo, de (begrijpelijke) woede spat van de pagina’s af! Het leest lekker, ook al gebruikt ze soms onnodig moeilijke woorden. Ik wil het boek bijna niet wegleggen maar alleen maar doorlezen. Hopelijk is het schrijven van dit boek ook een soort therapeutisch geweest en gaat ze door de boosheid heen.

Het verhaal

Büsra groeit op in een streng islamitisch gezin. Haar familie heeft verwachtingen van haar die Büsra niet kan en wil waarmaken. Ze woont bij haar oma, tegenover haar ouders, en wordt continu in de gaten gehouden. Door de dag heen wordt ze telkens geappt of gebeld over waar ze is, met wie ze is en waarom. Ze moet een hoofddoek op (wat ze zelf niet wilt) en ze mag heel veel zaken niet zelfstandig doen.

Toch doet ze heel veel dingen wel, maar dan stiekem. Zo heeft ze een vriendje, doet ze haar hoofddoek af als ze ver genoeg uit Amsterdam is en werkt ze als serveerster. Dit boek is het verhaal van een jonge vrouw die zich vrij wilt maken uit een omgeving waar ze niet vrij is.

Wat ik van Ik ga leven vond

Wat een ontzettend dapper boek! En wat bijzonder dat je ondanks je opvoeding toch zo anders in het leven kan staan én daar uiteindelijk dan ook voor kiest. Ik vraag me af hoeveel mensen in Nederland (en daarbuiten) ook zo onvrij zijn. Dat dit boek er is, is denk ik goed voor zowel mensen die helemaal buiten deze cultuur staan maar ook erin. Ik hoop dan ook dat de auteur bijzonder gelukkig wordt in het leven en dan vooral met een leven zoals zij het zelf wilt.

Conclusie

Een moedig, heftig en belangrijk boek dat wat mij betreft door iedereen gelezen mag worden. Het heeft met recht veel aandacht gekregen. In het boek staan zaken soms onnodig ingewikkeld uitgelegd (uit haar anus oxideren in plaats van aan haar reet roesten bijvoorbeeld), of soms is het ronduit grof, maar ik vond dat zelf niet overmatig storend.

Beoordeling

De rat van Amsterdam leek me een bijzonder verhaal. Ik was er dan ook zeer benieuwd naar! Ik heb zijn andere boek Tsjaikovskistraat 40 ook in de boekenkast staan maar nog niet gelezen. Toch besloot ik dit boek eerst te lezen. Was het leuk genoeg om zijn andere boek ook te proberen? Lees het hieronder!

De flaptekst

De 41-jarige Ruben Katz vertelt vanuit een Nederlandse gevangeniscel over zijn leven. Met vervalste Joodse identiteitspapieren wil het gezin Katz in 1990 de hoofdstad Riga van de Sovjetrepubliek Letland verruilen voor Tel Aviv, maar blijft hangen in Amsterdam. Terwijl moeder het verdriet om hun in Riga begraven dochter nauwelijks te boven komt en steeds verder wegkwijnt, proberen vader en zoon Katz ieder op hun eigen manier zo snel mogelijk te integreren. Vader Katz begint een instituut voor Duitse taal- en letterkunde, terwijl Ruben Katz na zijn rechtenstudie begint te werken voor de Nationale Armenloterij, een filantropisch rattenbolwerk.

Zijn obsessie voor Phaedra, de dochter van de puissant rijke loterijbaas, voert Ruben Katz uiteindelijk naar het moderne Rusland, waar hij lid wordt van het Siberisch Front, een schimmige organisatie van Europeanen die Moskou verkiezen boven Brussel. In de van hem bekende energieke en beeldende stijl schetst Waterdrinker een onvergetelijk portret van het huidige Nederland en de neoliberale wereld op drift. Maar bovenal is De rat van Amsterdam een aangrijpend verhaal over liefde, waarin thema’s als emigratie, ontheemding, alsook het eeuwige verlangen naar zingeving en geluk in dit ondermaanse aan bod komen.

Mijn eerste indruk

Interessant! Het leest alsof het (deels) waargebeurd zou kunnen zijn. Er zit genoeg vaart in het boek. Door de toegankelijke schrijfstijl word ik direct het verhaal ingezogen. Het verhaal en de karakters ontwikkelen zich verder, dus ik zit lekker in het verhaal. Nu rest de vraag, hoe wordt Ruben de rat van Amsterdam?

Het verhaal

Het boek volgt Ruben Katz, een immigrant uit Letland die in de gevangenis zit. Het start bij de aankomst van de familie in Nederland. Eigenlijk is het de bedoeling om door te gaan naar Israël, maar daar komt niks van terecht. Ruben blijkt zeer intelligent te zijn en spreekt al gauw vloeiend Nederlands.

Hij groeit op en gaat uiteindelijk naar het gymnasium in Amsterdam. Hij wordt voor altijd verliefd op een klasgenootje, Phaedra, die hij later weer zal ontmoeten. Zijn liefde voor haar is een rode draad in het boek. Na het gymnasium en zijn studie gaat hij voor de loterij werken. Daar blinkt hij uit in het werven van klanten. Gaandeweg de verschillende fases van zijn leven komt hij veel mensen tegen, verandert zijn zelfbeeld, zijn overtuigingen en wat hij meemaakt. Hoe hij uiteindelijk in de gevangenis terecht komt? Dat moet je zelf lezen!

Wat ik ervan vond

Tot aan het laatste deel vond ik dit boek fantastisch. Het leest gemakkelijk, met veel mooie zinnen en overdenkingen. Doordat je Ruben in meerdere fases van zijn leven volgt, voel je met hem mee. Ook al blijven de karakters in zekere zin toch oppervlakkig. Sommige stukken zijn wat langdradig. Het laatste deel werd taai om doorheen te komen. Daarnaast vond ik het gebruik van ‘als’ overdadig. Een voorbeeldje:
‘Al meteen waren ze elkaar bij de voornaam gaan noemen; als kenden ze elkaar al jaren, als waren ze neven of broers.’
Maar ondanks dat dit boek zonder het laatste deel had gekund, vind ik dit boek absoluut een aanrader.

Conclusie over De rat van Amsterdam

Een boek met veel vaart waarin je wilt blijven lezen. De karakterontwikkeling is subtiel maar wel aanwezig. Er zitten verschillende onthullingen en plot twists in het boek die het een verrassende wending geven. Het laatste deel vond ik moeilijk om doorheen te komen.  Desondanks was het al met al een positieve leeservaring.

Beoordeling