De schroeiproeven is het tweede deel uit de succesvolle Maze Runner Series.  In de vorige recensie hebben jullie kunnen lezen dat ik ontzettend enthousiast was over deel 1: De labyrintrenner. Nadat ik dit boek uit had, heb ik voor kerst de rest van de serie cadeau gevraagd en ik ben deze nu aan het lezen. Lees in deze recensie wat ik van dit tweede deel vind.

De flaptekst

Een weg vinden uit het labyrint had de oplossing moeten zijn. Maar WICKED is nog niet klaar. De tweede fase is pas net begonnen: de Schroei. Thomas, Teresa en de andere overlevenden van het labyrint hebben twee weken om de Schroei, het meest verbrande deel van de wereld, over te steken. Vriendschappen worden op de proef gesteld. Er is geen hulp. Voor wie het niet haalt, wacht onherroepelijk de dood.

Mijn eerste indruk

Opnieuw een vette en mysterieuze cover! Ik heb het boek ik het Engels gelezen en deze covers zijn zelfs een beetje glimmend. Ik ben er helemaal weg van. Het tweede deel gaat direct verder waar het eerste deel gebleven is. Ik moest hier even inkomen omdat het toch een aantal maanden geleden is dat ik deel 1 heb gelezen. Wel was er direct actie waardoor ik nieuwsgierig werd naar meer.

Het verhaal

In De Schroeiproeven denkt Thomas veilig te zijn en eindelijk aan Wicked ontsnapt te zijn maar niets blijkt minder waar. Na de eerste nacht ontdekt Thomas dat de personen die hem en zijn vrienden gered hebben, zijn opgehangen! Niets is wat het lijkt, Thomas zijn wereld staat op zijn kop. Wicked, de organisatie die hier achter zit, verteld aan Thomas en zijn vrienden, dat zij de vuring hebben. Een zeer heftig en besmettelijk virus waar je binnen een korte tijd volledig doordraait. Om aan het virus te ontkomen moeten Thomas en zijn vrienden binnen een aantal dagen bij het bevrijdingspunt komen, anders krijgen ze geen medicijn tegen de vuring. De test start en Thomas en zijn vrienden komen voor moeilijke keuzes te staan tijdens de grootste test van hun leven.

Wat ik ervan vond

Het verhaal is veel gruwelijker dan het eerste verhaal en dat zorgt voor een enorme sterke spanningsopbouw. Toch moet ik bekennen dat ik het eerste deel sterker vond. De wereld in dit tweede deel vond ik namelijk veel minder indrukwekkend. Wellicht omdat dit veel meer van onze aarde weg heeft dan het doolhof in het eerste deel, waar ik volledig mijn fantasie op kon loslaten. Wel gaat dit verhaal veel dieper en dat maakt het enorm interessant! Eindelijk krijg je te lezen wat er met de aarde is gebeurd en krijg je een klein beetje inzicht in de bedoelingen van organisatie Wicked. Ook komen er bij Thomas steeds meer herinneringen van vroeger terug. Daarnaast eindigt dit boek met een enorme cliffhanger waardoor je zo snel mogelijk aan het derde deel wilt beginnen.

De conclusie van De schroeiproeven

De schroeiproeven is een ijzerstek fantasieverhaal dat inspeelt op de verbeelding en je telkens op het puntje van je stoel laat zitten. In dit deel is de wereld minder fantasievol dan in het eerste deel, maar de gruwelijke test die Thomas en zijn vrienden moeten doorstaan maken je zo angstig en nieuwsgierig dat je maar door wilt blijven lezen. Het boek is dan ook een mooi vervolg op het eerste deel en ik ben enorm nieuwsgierig naar het volgende deel.

Beoordeling

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs was een boek dat al jaren op mijn TBR-lijst stond. Ondanks dat ik het boek al meerdere keren in de boekenwinkel in mijn handen heb gehad, kwam het er steeds niet van. Nu de film in de bioscoop draait, kon ik dit toch echt niet heel veel langer uitstellen. Wat ben ik blij dat ik het boek eindelijk gelezen heb! Lees in deze recensie waarom.

De flaptekst

“Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis en een vreemde verzameling bizarre foto’s. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven…”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ik vind de cover enorm aantrekkelijk! Het heeft iets mysterieus en is misschien zelfs een beetje griezelig. Het hele boek is overigens prachtig geïllustreerd, het lettertype is mooi, versieringen onderaan de pagina’s en last but not least staan er foto’s in het boek die ook voorkomen in het verhaal. Soms zijn die foto’s best… bijzonder, een beetje griezelige beelden die bijdragen aan de sfeer in dit boek. Daar komt bij dat het verhaal al vanaf de eerste bladzijde sterk tot de verbeelding spreekt en ik direct nieuwsgierig was naar wat de hoofdpersoon, een ietwat doorsnee jongen, te maken had met die mysterieuze opmaak van het boek.

De band tussen een “gewone” jongen en zijn buitengewone opa

Van jongs af aan is Jacob, de hoofdpersoon in het boek, al erg hecht met zijn opa en kijkt hij erg tegen deze wijze man op. Opa Portman heeft paranoïde neigingen, maar dit doet niet af aan de speciale band tussen de twee. Op de avond dat Opa Portman sterft, geeft hij Jacob een mysterieuze laatste boodschap. Jacob begrijpt de boodschap niet direct, dit komt mede door een monster die hij op hetzelfde moment ziet. Jacob denkt in eerste instantie dat dit monster zijn opa heeft vermoord, maar niemand gelooft hem en al snel wordt hem een acute stressreactie aangepraat.

Een bijzondere reis naar Wales

Toch kan hij zich er niet bij neerleggen en om antwoorden te vinden op zijn vragen reist hij samen met zijn vader af naar een eiland in Wales. Een plek waar zijn opa vroeger in een weeshuis woonde en veel over verteld heeft, dit deed hij in de vorm van een sprookje aan de hand van enge foto’s van kinderen die iets ‘bijzonders’ uitbeeldden. Op het eiland vind Jacob steeds meer antwoorden op zijn vragen maar tegelijkertijd ontstaan er ook nieuwe vragen. Zo vind hij foto’s die lijken op de foto’s die zijn opa hem vroeger altijd liet zien. Het sprookje dat zijn opa altijd vertelde blijkt opeens helemaal geen sprookje maar realiteit… De vraag is of het wel zo verstandig is als Jacob achter deze waarheid met een gruwelijk randje komt. Jacob komt voor een beslissing te staan die zijn hele leven op zijn kop gaat zetten…

Wat ik ervan vond

Yes, een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben heel enthousiast over De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Je krijgt niet direct antwoorden op de vragen die bij je opkomen tijdens het lezen, Riggs maakt je daarom steeds nieuwsgieriger! Hierdoor wordt er tijdens het lezen een gevoel van spanning gecreëerd zonder dat het hele verhaal vol met actie zit.

De buitengewone personages

Het boek is vanuit de ik-vorm geschreven, waardoor het gemakkelijk is om je in te leven in Jacob zijn situatie. Jacob is op het eerste gezicht een beetje een saaie jongen, maar de manier waarop hij met gebeurtenissen omgaat maken hem alles behalve oninteressant! Zijn vader daarentegen is een oersaaie man zonder enig enthousiasme. Zijn enige pluspunt is zijn rijkelijke liefde voor Jacob. Een band die hij met zijn eigen vader, Opa Portman, nooit zo heeft ervaren. Over andere personages kan ik niet uitweiden zonder enorm te “spoileren”.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Al met al is het een verhaal dat me nog lang bij zal blijven. Ik raad dan ook iedere tiener, volwassene, man of vrouw aan om het boek te lezen!

Beoordeling