Nadat ik Circe had gelezen van Madeline Miller werd het nu tijd voor Een lied voor Achilles. Ik had er alleen maar lovende dingen over gehoord dus ik was erg benieuwd! Zou dit boek nog beter zijn dan Circe?

Flaptekst

Mijn eerste indruk van Een lied voor Achilles

Wat een mooie, literaire schrijfstijl! En wat is de liefde tussen de twee hoofdpersonen Achilles en Patroclus prachtig. Ik kende het verhaal van Achilles eigenlijk nog helemaal niet zo goed. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Patroclus. Dit verhaal in romanvorm werkt goed.

Het verhaal

Achilles is de zoon van de zeenimf Thetis en de koning Peleus. Hij is knap, sterk en snel. De prins Patroclus is na een incident verbannen door zijn vader. Dit blijkt echter een blessing in disguise want daardoor ontmoet hij Achilles. De liefde tussen hen zal groots en onvoorwaardelijk worden.

Achilles neemt Patroclus dan ook mee als hij wordt getraind zoals alle (half)goden. De liefde bloeit op tussen de twee mannen en ze zijn onafscheidelijk. Thetis keurt Patroclus niet goed en dwarsboomt waar ze kan.

Dan sluit Achilles zich aan bij het leger en Patroclus gaat mee maar vecht niet. Het lot van Achilles is voor de meesten wel bekend.

Wat ik van Een lied voor Achilles vond

Wow, wat een mooi boek! Wat een prachtige zinnen en wat een prachtige liefde. Romeo en Julia: eat your heart out. Deze hervertelling is toegankelijk en zo mooi. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het zo’n goed boek was en ik vind het dan ook beter dan Circe. Ik hoop dat Madeline Miller nog veel boeken gaat schrijven, want dat kan ze zeker goed. Leuk ook dat ze de mythologie toegankelijk maakt.

Conclusie

Dit boek raad ik iedereen aan. Ik voelde me tijdens de lockdown toch een beetje in Griekenland. Daarnaast is het een liefdesverhaal maar wel meer dan dat: je steekt wat op van de mythologie, en het gaat over onder andere keuzes maken, acceptatie en onvoorwaardelijkheid. Het boek is een hervertelling van de Ilias van Homerus.

Beoordeling

Het boek Ik ga leven kom je in alle kranten tegen. De auteur krijgt zelfs doodsbedreigingen wegens het schrijven van dit boek. Dat is toch wel erg heftig. Ik was zelf benieuwd naar wat er dan zo erg geweest moest zijn dat je overgaat tot zo’n bizarre dreiging. Wat vond ik van dit boek? Lees het hier!

De achterflap

‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’

Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’

Mijn eerste indruk van Ik ga leven

Zo, de (begrijpelijke) woede spat van de pagina’s af! Het leest lekker, ook al gebruikt ze soms onnodig moeilijke woorden. Ik wil het boek bijna niet wegleggen maar alleen maar doorlezen. Hopelijk is het schrijven van dit boek ook een soort therapeutisch geweest en gaat ze door de boosheid heen.

Het verhaal

Büsra groeit op in een streng islamitisch gezin. Haar familie heeft verwachtingen van haar die Büsra niet kan en wil waarmaken. Ze woont bij haar oma, tegenover haar ouders, en wordt continu in de gaten gehouden. Door de dag heen wordt ze telkens geappt of gebeld over waar ze is, met wie ze is en waarom. Ze moet een hoofddoek op (wat ze zelf niet wilt) en ze mag heel veel zaken niet zelfstandig doen.

Toch doet ze heel veel dingen wel, maar dan stiekem. Zo heeft ze een vriendje, doet ze haar hoofddoek af als ze ver genoeg uit Amsterdam is en werkt ze als serveerster. Dit boek is het verhaal van een jonge vrouw die zich vrij wilt maken uit een omgeving waar ze niet vrij is.

Wat ik van Ik ga leven vond

Wat een ontzettend dapper boek! En wat bijzonder dat je ondanks je opvoeding toch zo anders in het leven kan staan én daar uiteindelijk dan ook voor kiest. Ik vraag me af hoeveel mensen in Nederland (en daarbuiten) ook zo onvrij zijn. Dat dit boek er is, is denk ik goed voor zowel mensen die helemaal buiten deze cultuur staan maar ook erin. Ik hoop dan ook dat de auteur bijzonder gelukkig wordt in het leven en dan vooral met een leven zoals zij het zelf wilt.

Conclusie

Een moedig, heftig en belangrijk boek dat wat mij betreft door iedereen gelezen mag worden. Het heeft met recht veel aandacht gekregen. In het boek staan zaken soms onnodig ingewikkeld uitgelegd (uit haar anus oxideren in plaats van aan haar reet roesten bijvoorbeeld), of soms is het ronduit grof, maar ik vond dat zelf niet overmatig storend.

Beoordeling