Bookbarista.nl - Because it’s all about books and coffee
  • Boekrecensies
    • Populaire boeken
      • Oorlogswinter van Jan Terlouw
      • De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
      • De Alchemist van Paulo Coelho
      • De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
      • De tweeling van Tessa de Loo
    • Koffieboeken
      • Boeken over koffie
    • Alle boekgenres
      • Autobiografie
      • Chicklit
      • Fantasy
      • Non-fictie
      • Literatuur
      • New Adult
      • Roman
      • Thriller
      • Young Adult
  • Koffie
    • Koffierecepten
      • Flat white, zo maak je ‘m
      • Cappuccino, zo maak je ‘m
      • Magic coffee, zo maak je ‘m
      • Americano koffie, zo maak je ‘m
      • French press koffie, zo maak je ‘m
    • Gadgets voor de koffieliefhebber
    • Koffie in Amersfoort
    • Koffie in Amsterdam
  • Over Book Barista
    • De Redactie
    • FAQ
  • Contact
Boekrecensies
    Populaire boeken
    Oorlogswinter van Jan Terlouw
    De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
    De Alchemist van Paulo Coelho
    De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
    De tweeling van Tessa de Loo
    Koffieboeken
    Boeken over koffie
    Alle boekgenres
    Autobiografie
    Chicklit
    Fantasy
    Non-fictie
    Literatuur
    New Adult
    Roman
    Thriller
    Young Adult
Koffie
    Koffierecepten
    Flat white, zo maak je 'm
    Cappuccino, zo maak je 'm
    Magic coffee, zo maak je 'm
    Americano koffie, zo maak je 'm
    French press koffie, zo maak je 'm
    Gadgets voor de koffieliefhebber
    Koffie in Amersfoort
    Koffie in Amsterdam
Over Book Barista
    De Redactie
    FAQ
Contact
  • Boekrecensies
    • Populaire boeken
      • Oorlogswinter van Jan Terlouw
      • De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
      • De Alchemist van Paulo Coelho
      • De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
      • De tweeling van Tessa de Loo
    • Koffieboeken
      • Boeken over koffie
    • Alle boekgenres
      • Autobiografie
      • Chicklit
      • Fantasy
      • Non-fictie
      • Literatuur
      • New Adult
      • Roman
      • Thriller
      • Young Adult
  • Koffie
    • Koffierecepten
      • Flat white, zo maak je ‘m
      • Cappuccino, zo maak je ‘m
      • Magic coffee, zo maak je ‘m
      • Americano koffie, zo maak je ‘m
      • French press koffie, zo maak je ‘m
    • Gadgets voor de koffieliefhebber
    • Koffie in Amersfoort
    • Koffie in Amsterdam
  • Over Book Barista
    • De Redactie
    • FAQ
  • Contact
Bookbarista.nl - Because it’s all about books and coffee
Autobiografie, Boekrecensies

Recensie: Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas

Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas Recensie by Book Barista

Ik overdrijf niet als ik zeg dat het boek Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas al negen jaar ongelezen in mijn boekenkast stond. Het boek heeft heel wat verhuizingen meegemaakt en heeft zelfs jaren in de opslag gelegen. Na de laatste verhuizing kwam het boek eindelijk weer tevoorschijn en na een aantal maanden zocht ik naar een waargebeurd verhaal. Beter dan dit kan toch niet? Ik heb het boek daarom eindelijk uit de kast gepakt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

 De flaptekst

“In februari 2002 wordt de Colombiaanse Clara Rojas samen met haar vriendin en partijgenote Ingrid Betancourt ontvoerd door de guerrillabeweging FARC. Zes jaar lang zitten zij onder mensonterende omstandigheden gevangen in de jungle. Aan elkaar vastgeketend worden ze door de rebellen van het ene kamp naar het andere meegesleept, op de vlucht voor de regeringstroepen.

Midden in deze hel bevalt Clara Rojas in april 2004 van een zoon: Emmanuel. Zijn vader is een van de guerrillastrijders. Maar na een paar maanden blijkt Emmanuel ernstig ziek en laat de FARC hem achter bij een plaatselijke boer, die hem naar een ziekenhuis brengt. Zo komt het jongetje, naamloos, in een weeshuis terecht. Pas na de bevrijding van zijn moeder en een DNA-test wordt bekend wie hij echt is. In januari 2008 werpen de jarenlange internationale onderhandelingen eindelijk hun vruchten af, en wordt Clara Rojas samen met een paar medegevangenen vrijgelaten.”

Mijn eerste indruk

Het boek start met een paragraaf waarbij Clara verteld dat ze nu net zes maanden vrij is en elke ochtend geniet van tjilpende vogels en bovenal dat ze zich er elke ochtend van bewust is dat ze dankbaar is dat ze nog leeft. Op de een of andere manier maakte dit stukje veel indruk op me. Ik sta er namelijk nooit bij stil als er een vogel herrie schopt, laat staan dat ik elke ochtend uit mijn bed kom en denk “Wat ben ik blij dat ik nog leef” in plaats van “waar is mijn koffie?!”. Natuurlijk ben ik dankbaar, maar ik ben me er niet elke ochtend zeer bewust van. Ik denk dat je een lange tijd iets heel heftigs moet meemaken om met deze dingen zo bewust bezig te zijn. Hoe dan ook, een heftig en interessant begin. Ik ben benieuwd naar de rest van het boek.

Het verhaal

In 2002 wordt Clara Rojas samen met een vriendin Ingrid Betancourt ontvoerd door Guerrilla strijders oftewel de FARC. Zes jaar lang zit ze gevangen in de jungle. Ze krijgt er een kind en ook die word na 8 maanden door de Guerilla van haar afgenomen. Als hij 3 jaar word ziet ze hem voor het eerst terug. De inzet en doorzetting van deze vrouw houden haar in leven. Zo schrijft zij onder andere het volgende indrukwekkende stuk;

“Ik heb een kind gekregen onder traumatische omstandigheden. Ik heb hem ziek zien worden en hem van mij afgepakt zien worden.  En heb dramatische momenten beleefd als vrouw en moeder. Maar ik heb altijd de hoop gehouden op een goede afloop. Mijn zoon was mijn drijfveer en inspiratiebron. Daarnaast heb ik altijd geprobeerd ondanks alles een normaal leven te blijven leiden; mij niet over te geven aan de monotonie van zo’n gijzeling, waarin de eerste dag op de dertigste lijkt en die weer op de tweeduizendste.”

Wat ik ervan vond

Ondanks de heftige gebeurtenissen in Ik overleefde voor mijn kind lees ik dit boek met gemengde gevoelens. Ik verwachtte namelijk zoveel meer details in dit boek. Zoals bijvoorbeeld over de jungle, of hoe communicatie verloopt met guerrilla strijders. Zijn ze altijd onaardig? Dat lijkt me toch niet, uiteindelijk zijn het ook vaak maar mensen.

De ontvoerders zijn natuurlijk niet bepaald zachtmoedig te noemen, maar dat is Clara ook niet. Door de hele traumatische ervaring is ze heel “sterk” geworden en laat ze haar emoties hoogstwaarschijnlijk niet de vrije loop. Door dit alles merk je in het verhaal dat ze een persoonlijkheid heeft (gecreëerd) die geen rekening houdt met gevoelens van anderen. Dit gaf mij een onbehaaglijk gevoel. Nu kan ik me wel voorstellen dat in tijden van overleven iedereen voor zijn eigen leven vecht en dat dat van een ander je letterlijk en figuurlijk “gestolen” kan worden.

Het boek is binnen een jaar na haar vrijlating geschreven en voelt soms als een opsomming. Misschien was het emotioneel nog te zwaar om op sommige details in te gaan. Ik ben dan ook benieuwd hoe het nu met Clara Rojas gaat. Als ze het boek nu schrijft, zou het dan anders zijn? Komt er dan meer dan alleen een opsomming van haar dagelijkse bezigheden?

De mening van anderen

Ik heb ook andere recensies gelezen over  dit boek en wat mij daarbij opvalt is dat eigenlijk iedereen “zeikt” over het feit dat ze niet verteld van wie ze zwanger is geworden en dat het mede daarom geen goed autobiografisch boek is. Dat is naar mijn mening flauwekul! Het is haar goed recht om dat niet te vertellen. Op het moment dat ze het boek schreef was haar zoontje nog maar acht. Naar mijn mening heeft hij als eerste en enige recht op de hele waarheid. Niet wij.

De conclusie van Ik overleefde voor mijn kind

Ik houd gemengde gevoelens na het lezen van Ik overleefde voor mijn kind. Ik vind het bewonderenswaardig om te lezen hoe Clara dit al die jaren heeft aangepakt. Maar ik denk dat ze dit boek te vroeg na haar vrijlating geschreven heeft. Soms voelt het alsof je een boodschappenlijst doorleest, of misschien een dagboek zonder emotionele kant. Dit is begrijpelijk, maar als lezer had ik het verhaal meer willen “voelen”. Daarnaast is ze wellicht ook gewoon niet de beste schrijfster. Schrijven is tenslotte een vak apart.

Beoordeling

3 september 2018by Book Barista
Autobiografie, Boekrecensies

Recensie: The Amsterdam Confessions of a Shallow Man van Simon Woolcot

The Amsterdam Confessions of a Shallow Man Recensie by Book Barista

The Amsterdam Confessions of a Shallow Man heb ik een aantal jaar geleden aan mijn vriend cadeau gegeven. Hij is zelf als student naar Nederland gekomen en herkende zich in de blogs van de auteur. Tijdens de verhuizing kwam dit boek weer bovendrijven en kreeg hij officieel een plekje in de boekenkast. Afgelopen maand was het dan eindelijk zo ver, het boek werd voor het eerst opengeslagen. Lees in deze recensie of het boek net zo grappig is als de Facebookpagina en de blog.

De flaptekst

Het boek is alleen in het Engels vekrijgbaar, vandaar een Engelse flaptekst.

“A month in the life of Amsterdam’s shallowest man. A cautionary tale of fine dining, visits to strip clubs, the red light district, dating, fashion and the vanity of the shallow man.

”I have 15 tailor made suits and over 50 shirts that I can wear for work. To ensure that I don’t repeat the same combinations too often, I keep a spreadsheet that notes which suits were worn with which shirts and ties on which day.”

Meet Simon Woolcot, named Amsterdam’s shallowest man by his best female friend, he’s out to prove her wrong by keeping a diary of his life for a month. Follow his adventures in fine dining, exclusive fashion, strip clubs, male grooming, the red light district and his never ending love of women. One legged hit men, organised crime, and Dutch culture all come under the microscope of a shallow man, a sinner that commits all seven deadly sins. From Lust to Greed, from Gluttony to Wrath, during the four week period featured in the diary.

Based on the controversial and popular Blog, the Amsterdam Confessions of a Shallow Man. The book provides insights into Amsterdam through the eyes of a spoiled Expat. Learn the answers to such critical questions as why do so many Dutch people wear denim and brown shoes? Why are Dutch women so loud? How to navigate the Dutch dating scene. Is it possible to take Taxi’s in Amsterdam and not be ripped off?”

Mijn eerste indruk

Oké, de eerste tien pagina’s voelen te gemaakt. Het grappig zijn ligt er naar mijn mening te dik bovenop. Je hebt boeken die humor bevatten omdat het onderdeel uitmaakt van het verhaal. Maar je hebt ook boeken die zijn geschreven om het grappig zijn. Bij dit boek is het tweede helaas het geval. De aangehouden structuur van een dagboek voelt ook nep aan. Niet elke dag in het leven van een expat kan alleen maar grappen bevatten, toch? Er moet meer zijn… De komediant achter de verhalen krijg je absoluut te zien, maar het leven van een expat in Amsterdam wordt niet geheel inzichtelijk gemaakt. Een gemiste kans.

Het verhaal

De elegant geklede en perfect verzorgde “Shallow Man” deelt een maand lang zijn dagboekaantekeningen met zijn lezers. En wat een maand is het. Niets en niemand is veilig voor zijn scherpe waarnemingen, variërend van zijn collega’s op het werk, collega expats tot een rondje over de Wallen. Ik ben zelf Amsterdammer en ik kan waarderen hoe zijn observaties van de Nederlanders en de stad zijn.

Wat ik ervan vond

Taaltechnisch zit de The Amsterdam Confessions of a Shallow Man enorm slecht in elkaar. Het zou door een basisschoolleerling geschreven kunnen zijn. Het is een beetje zo’n “en toen ging ik naar de kapper, en toen ging ik eten, en toen ging ik drinken, en toen was ik dronken…ennnn toeennn viel ik in de gracht geval.” Los van het “en toen-gehalte” is de auteur soms oprecht grappig. Gelukkig maar, want als hij niet grappig zou zijn in een grappig boek, dan zou het pas echt een mislukt project zijn. Eerlijk gezegd duurde het een tijd voor ik het boek uit had. Best raar want het is het dunste boek dat ik ooit gelezen heb. Het kon me oprecht echt niet boeien… Wel ben ik het met hem eens dat Nederlanders oprecht een beetje gek zijn. ?

De conclusie van The Amsterdam Confessions of a Shallow Man

Sommige delen voldoen en zijn grappig, maar slechte grammatica en herhaalde grappen en acties maken de hele ervaring saai. Dit is dan ook voor het eerst dat er op Book Barista een boek wordt beoordeelt met maar 1 kop koffie. Mijn advies voor als je iets grappigs wilt lezen? Zoek verder. Zijn blog en Facebookpagina zijn trouwens zo nu en dan wel grappig om te lezen tijdens je koffiepauze op werk.

Beoordeling

5 april 2018by Book Barista
Page 2 of 3«123»

Over Book Barista

Boekrecensies en koffie

Op zoek naar een boek of de juiste koffie, cappuccino, flat white, of espresso. Lees onze bookrecensies onder het genot van een kop koffie.

Social

Populaire Posts

Recensie: De tweeling van Tessa de Loo

Recensie: De tweeling van Tessa de Loo

Recensie: De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley

Recensie: De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley

Recensie: Als ik blijf van Gayle Forman

Recensie: Als ik blijf van Gayle Forman

Categorieën

  • Boekrecensies (174)
    • Autobiografie (5)
    • Chicklit (14)
    • Fantasy (17)
    • Koffieboeken (1)
    • Literaire non-fictie (22)
    • Literatuur (24)
    • Memoir (1)
    • New Adult (5)
    • Non-fictie (2)
    • Roman (49)
    • Thriller (34)
    • Young Adult (16)
  • Koffie (21)

Meest recente posts

  • Recensie: Sonny boy van Annejet van der Zijl
  • Recensie: daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens
  • Recensie: Een beloofd land van Barack Obama
  • French press koffie, wat is het en zo maak je hem
  • De Americano koffie, zo maak je hem
VOLG BB OP INSTAGRAM

"I opened a book and in I strode. Now nobody can find me. I've left my chair, my house, my road, my town and my world behind me. I'm wearing the cloak, I've slipped on the ring, I've swallowed the magic potion. I've fought with a dragon, dined with a king and dived in a bottomless ocean. I opened a book and made some friends. I shared their tears and laughter and followed their road with its bumps and bends to the happily ever after. I finished my book and out I came. The cloak can no longer hide me. My chair and my house are just the same, but I have a book inside me." - Julia Donaldson

Populaire boekrecensies

  • Recensie: 1984 van George Orwell
  • Recensie: Vele hemels boven de zevende van Griet op de Beeck
  • Recensie: Een lied voor Achilles van Madeline Miller

Populaire koffieblogs

  • 11 tekenen dat je een koffieliefhebber bent
  • De 5 beste gadgets voor de koffieliefhebber
  • Flat white vs cappuccino
© 2020 copyright Book Barista // All rights reserved // Privacy Policy
Made with love and coffee by Rachel van Egmond.