Tag: Book Barista

Het eind van 2018 is bijna daar, en wat was het een heerlijk jaar. 2018 stond voor mij in het teken van carrière. Ik heb mijn droombaan te pakken en ben er vol voor gegaan. Super fijn. Het enige probleem was dat ik in 2018 veel minder tijd had voor Book Barista. Veel avonden kwam ik thuis, had ik een heerlijk boek gelezen in de trein, maar kon ik me er niet toe zetten om een recensie te schrijven. Ik hoop daarom dat er in 2019 iets meer balans zal zijn tussen mijn baan en Book Barista!

Wat betreft lezen was het een topjaar. Door de vele uren reizen van en naar werk had ik alle tijd om te lezen. Voor het eerst in jaren heb ik dan ook mijn Reading Challenge gehaald. Ik had hem gezet op 40 boeken en heb er uiteindelijk 43 gelezen, super vet! Lees in dit blog welke boeken er voor mij uitspringen.

Het eerste en mooiste boek van 2018
De schaduw van de wind – Carlos Ruiz Zafon

Wow, jaren lang waren J.K. Rowling, Dan Brown en Khaled Hosseini mijn favoriete auteurs. Vorig jaar kon ik daar Samuel Bjork aan toevoegen, maar dit jaar heeft iedereen een plaats moeten opschuiven voor Carlos Ruiz Zafon. De schaduw van de wind is het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb! Nooit eerder heb ik zulke prachtige zinnen gelezen waarbij het verhaal tegelijkertijd enorm spannend was. Zijn andere drie boeken heb ik dit jaar ook gelijk gelezen en hoop op meer.

Het slechtste boek van 2018
In het water – Paula Hawkins

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek In het water van Paula Hawkins. Eerder heb ik Het meisje in de trein van dezelfde schrijfster met plezier gelezen en begon dus met goede moed aan dit boek. Nooit eerder heb ik me zo aan een boek geïrriteerd. Ik wil boeken altijd uitlezen, maar ik kan jullie vertellen, dat was bij dit boek een heel gevecht. Een dag nadat ik het boek uitlas wist ik het plot al niet meer te herinneren en de personages zijn me eigenlijk ook nooit echt duidelijk geworden. Een bij elkaar geraapt zooitje als je het mij vraagt.

Het meest verrassende boek van 2018
De Chemicus – Stephenie Meyer

Whoohoo, zonder enige schaamte zet ik De Chemicus in dit blog. Waarom? Omdat Stephenie een geweldige thriller voor volwassenen heeft geschreven. Ik weet dat veel mensen niet aan dit boek beginnen omdat Stephenie normaal Young Adult boeken schrijft en veel mensen niet willen toegeven dat haar Twilight serie goed is. Jongens, zonde! Dit boek moeten jullie echt lezen. Van begin tot eind vond ik het enorm spannend en ze heeft een geweldig personage neergezet. Een vrouwelijke bad-ass! Love it! Ik ben en blijf fan van Stephenie. ?

Een nieuwe kennismaking met geschiedenis
Nieuw Amsterdam, de oorsprong van New York – Russell Shorto

Ik lees nooit geschiedenisboeken, ondanks dat ik gek ben op geschiedenis. Mijn collega vond dat daar verandering in moest komen en leende mij Nieuw Amsterdam, de oorsprong van New York. En ik kan jullie vertellen, ze heeft gelijk. Dit boek is mega interessant en een enorme eyeopener. Ik wist dat Nederland best wat te doen had met de oorsprong van New York, maar de details wist ik niet. Na dit boek gelezen te hebben kan ik je ieder detail vertellen. Russell Shorto heeft een enorme duik genomen in de archieven en dit alles gebundeld in een prachtig verhaal dat niet saai wordt!

Het spannendste boek van 2018
Sharp objects – Gillian Flynn

Sharp Objects kreeg ik van Roos voor mijn verjaardag. Wat is hij spannend. Mijn vriend is normaal niet zo gek op lezen. Maar toen ik hem vertelde over dit boek moest en zou hij hem lezen. Binnen vier dagen had hij hem uit! Dat zegt wat, want in de afgelopen vijf jaar heeft hij geen boek uitgelezen. Dit is een must read! Echt ziek spannend!

Meest bijzondere verhaal van 2018
Anna – Niccolò Ammaniti

Wow, Anna is mysterieus! Ik vind dat Ammaniti met dit verhaal een enorm bijzondere vondst heeft! Van begin tot eind werd ik verrast door zijn creativiteit en ik kan me werkelijk ieder detail nog herinneren. Het schijnt niet het beste boek van deze auteur te zijn, kun je nagaan hoe de rest zal zijn? Ik heb hem op mijn lijst voor 2019 gezet. Wat heb ik genoten van dit boek!

Meest inspirerende boek van 2018
De monnik van Mokka – Dave Eggers

Dave Eggers doet het gewoon weer! De Monnik van Mokka is een indrukwekkend verhaal, dat je in een ruk wilt uitlezen en waar je ook nog eens een wijze les uit leert. De les die ik uit dit boek heb gekeerd is; laat je door niemand vertellen dat je iets niet kunt. En als je ergens echt in geloofd, dan lukt het. Geef nooit op voor het lukt. Dit boek is een absolute aanrader!

Mijn tofste boek van 2018
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 4 – De kaart der dagen – Ransom Riggs

JA! Je leest het goed… Het vierde deel in de serie is twee maanden geleden uitgekomen. Na lang wachten kon ik eindelijk beginnen in De kaart der dagen! En wow, wat is hij gaaf! Het verhaal is enorm fantasierijk, mega spannend, een stuk volwassener en net zo mooi geïllustreerd als altijd. Ik heb nog geen recensie geschreven want de dag nadat ik het boek uit had stapte ik in het vliegtuig naar Cuba. Benieuwd naar mijn recensie? Bekijk de website op 31 december, dan staat hij voor je klaar!

Ook heel leuk in 2018
Donna Tartt, Colleen Hoover, John Green, Paulo Coelho, B.A. Paris, Pieter Waterdrinker, Jennifer Robson

En meer! Dit waren voor mij allemaal nieuwe auteurs die ik aan mijn gelezen-lijst kan toevoegen. EN wat een aanvulling is het. Ik heb van allen evenveel genoten. En hoop in 2019 meer te lezen van deze schrijvers!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista, bedankt! Bedankt voor het lezen van recensies blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt beste uitgeverijen en boekhandels! Laten we van 2019 weer een mooi leesjaar maken.

Lieve groet,

Rachel

The Amsterdam Confessions of a Shallow Man heb ik een aantal jaar geleden aan mijn vriend cadeau gegeven. Hij is zelf als student naar Nederland gekomen en herkende zich in de blogs van de auteur. Tijdens de verhuizing kwam dit boek weer bovendrijven en kreeg hij officieel een plekje in de boekenkast. Afgelopen maand was het dan eindelijk zo ver, het boek werd voor het eerst opengeslagen. Lees in deze recensie of het boek net zo grappig is als de Facebookpagina en de blog.

De flaptekst

Het boek is alleen in het Engels vekrijgbaar, vandaar een Engelse flaptekst.

“A month in the life of Amsterdam’s shallowest man. A cautionary tale of fine dining, visits to strip clubs, the red light district, dating, fashion and the vanity of the shallow man.

”I have 15 tailor made suits and over 50 shirts that I can wear for work. To ensure that I don’t repeat the same combinations too often, I keep a spreadsheet that notes which suits were worn with which shirts and ties on which day.”

Meet Simon Woolcot, named Amsterdam’s shallowest man by his best female friend, he’s out to prove her wrong by keeping a diary of his life for a month. Follow his adventures in fine dining, exclusive fashion, strip clubs, male grooming, the red light district and his never ending love of women. One legged hit men, organised crime, and Dutch culture all come under the microscope of a shallow man, a sinner that commits all seven deadly sins. From Lust to Greed, from Gluttony to Wrath, during the four week period featured in the diary.

Based on the controversial and popular Blog, the Amsterdam Confessions of a Shallow Man. The book provides insights into Amsterdam through the eyes of a spoiled Expat. Learn the answers to such critical questions as why do so many Dutch people wear denim and brown shoes? Why are Dutch women so loud? How to navigate the Dutch dating scene. Is it possible to take Taxi’s in Amsterdam and not be ripped off?”

Mijn eerste indruk

Oké, de eerste tien pagina’s voelen te gemaakt. Het grappig zijn ligt er naar mijn mening te dik bovenop. Je hebt boeken die humor bevatten omdat het onderdeel uitmaakt van het verhaal. Maar je hebt ook boeken die zijn geschreven om het grappig zijn. Bij dit boek is het tweede helaas het geval. De aangehouden structuur van een dagboek voelt ook nep aan. Niet elke dag in het leven van een expat kan alleen maar grappen bevatten, toch? Er moet meer zijn… De komediant achter de verhalen krijg je absoluut te zien, maar het leven van een expat in Amsterdam wordt niet geheel inzichtelijk gemaakt. Een gemiste kans.

Het verhaal

De elegant geklede en perfect verzorgde “Shallow Man” deelt een maand lang zijn dagboekaantekeningen met zijn lezers. En wat een maand is het. Niets en niemand is veilig voor zijn scherpe waarnemingen, variërend van zijn collega’s op het werk, collega expats tot een rondje over de Wallen. Ik ben zelf Amsterdammer en ik kan waarderen hoe zijn observaties van de Nederlanders en de stad zijn.

Wat ik ervan vond

Taaltechnisch zit de The Amsterdam Confessions of a Shallow Man enorm slecht in elkaar. Het zou door een basisschoolleerling geschreven kunnen zijn. Het is een beetje zo’n “en toen ging ik naar de kapper, en toen ging ik eten, en toen ging ik drinken, en toen was ik dronken…ennnn toeennn viel ik in de gracht geval.” Los van het “en toen-gehalte” is de auteur soms oprecht grappig. Gelukkig maar, want als hij niet grappig zou zijn in een grappig boek, dan zou het pas echt een mislukt project zijn. Eerlijk gezegd duurde het een tijd voor ik het boek uit had. Best raar want het is het dunste boek dat ik ooit gelezen heb. Het kon me oprecht echt niet boeien… Wel ben ik het met hem eens dat Nederlanders oprecht een beetje gek zijn. ?

De conclusie van The Amsterdam Confessions of a Shallow Man

Sommige delen voldoen en zijn grappig, maar slechte grammatica en herhaalde grappen en acties maken de hele ervaring saai. Dit is dan ook voor het eerst dat er op Book Barista een boek wordt beoordeelt met maar 1 kop koffie. Mijn advies voor als je iets grappigs wilt lezen? Zoek verder. Zijn blog en Facebookpagina zijn trouwens zo nu en dan wel grappig om te lezen tijdens je koffiepauze op werk.

Beoordeling

Eerlijk is eerlijk… Book Barista, het Instagram-account en de lezers kregen de afgelopen maand niet genoeg aandacht. Mijn excuses! De reden? Mijn vriend en ik zijn aan het verhuizen… Al mijn prachtige boeken zitten oneerbiedig in dozen, ik heb geen bank om op te relaxen en bovenal geen tijd om te lezen. Om al deze redenen is Book Barista de afgelopen maand op “on hold’ gezet.

Gelukkig is het tijd voor goed nieuws, want mijn vriend en ik zijn vanaf nu officieel inwoners van Amersfoort! Onze dozen zijn uitgepakt en we hebben steeds meer meubels om op te zitten en aan te werken! Vanaf komende week zullen er dus weer recensies geplaatst worden en natuurlijk gaan er geweldige blogs komen over de leukste koffietentjes en de lekkerste koffie in en rondom Amersfoort. Hebben jullie tips? Sterker nog in augustus zullen de blogs geschreven worden vanuit Griekenland en Cyprus. Een mooie blog over een Griekse Frappé is in aantocht!

We gaan Amsterdam missen, maar gelukkig zijn we nog lid van de bibliotheek in Amsterdam en wonen veel van onze vrienden er ook nog (die moeten we nog zien te overtuigen om met ons mee te verhuizen :p). Genoeg redenen om dus ook nog over “Amsterdamse” koffie te schrijven en de samenwerking met de OBA verder uit te werken!

Ik ga nu snel mijn boek uitlezen, anders heb ik volgende week de zojuist beloofde content niet. Ik wens jullie een heel fijn weekend en tot dinsdagavond. 😉

– Rachel

Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen is het derde boek in de Shopaholic!-reeks van Sophie Kinsella. Eerder deze maand heb ik de eerste twee delen van Shopaholic! gelezen en dit mij enorm goed bevallen. Lees in deze recensie of dit derde deel mij net zo blij maakt.

De flaptekst

“Deel 3 van de fantastisch leuke Shopaholic-reeks. Becky gaat trouwen! Becky Bloomwood gaat trouwen. Maar dat wordt een hele heisa. Met de jurk! De cadeaus! De gasten! En natuurlijk ook de moeder en de schoonmoeder…”

Eerste indruk

Die titel, wat een verschrikking! Het voelt bijna als “hier heb je de cover met titel, het boek lezen is niet nodig.”  En dat vind ik meer dan slecht! Een titel moet je nieuwsgierig maken, een tipje van de sluier weggeven, maar vooral geen spoilers! Daarnaast vind ik de cover ook nog eens oerlelijk! Gelukkig start het verhaal wel weer net zo grappig als de eerdere delen, dit verzacht de pijn… O, trouwens! die flaptekst? Laten we eerlijk zijn, dat is ook niks! Ik ging bijna twijfelen of ik de flaptekst wel in de recensie zou plaatsen. Ik hoop maar dat de uitgeverij hier op aangesproken is.

Het verhaal

Nu Becky en Luke helemaal gewend zijn aan wonen in New York, is het tijd voor een volgende stap in hun leven. Niet alleen zij zijn toe aan een nieuwe stap! Ook Suze, de beste vriendin van Becky, gaat met haar vriend trouwen! Een hele gebeurtenis voor Becky en ze is dan ook enorm zenuwachtig! Eindelijk mag ze weer even terug naar Engeland om dit feest bij te wonen en zal ze iedereen weer zien. Het is een prachtige dag waar Becky en alle anderen hun geluk niet op kunnen. Als Luke dan ook nog een huwelijksaanzoek doet, is Becky door het dolle heen! Natuurlijk zorgt dit aankomende huwelijk voor de nodige rompslomp en maken haar moeder en schoonmoeder het er allemaal niet makkelijker op. Krijgt Becky het huwelijk waar ze altijd van droomt of wordt het een enorme flop en hebben stress en kopzorgen de overhand?

Wat ik ervan vond

Laten we eerlijk zijn, slecht is het boek zeker niet! Maar zo goed als de eerste twee delen is het ook niet. Omdat de titel al verraad wat er gaat gebeuren, is het gewoon allemaal minder spannend. Becky zou zichzelf niet zijn, als ze zichzelf niet in de problemen brengt. Dit keer zijn het alleen niet steeds nieuwe problemen, maar is het telkens hetzelfde probleem waarbij Becky minimaal 200 bladzijdes lang geen enkele beslissing neemt. Het is dus enorm langdradig en zelfs wat irritant. Pas richting het einde van het boek is er ruimte voor meer humor en actie en gaat het verhaal vlotter. Dit is enorm zonde! Lieve Sophie Kinsella, dit kan absoluut beter!

De conclusie van Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen

Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen is ondanks dat Becky nu echt en volwassen leven krijgt niet zo leuk als de eerste twee delen. Het verhaal is langdradig, zit vol herhaling en Becky is niet de grappige Becky met een creatief oplossingsvermogen. Het is overduidelijk een verhaal waarbij Sophie Kinsella de personages meer bagage wil geven en karakters en levens verder wil laten groeien. Ik ben er niet zeker van of dit, ondanks dat het een logische keuze is, de juiste weg is. Ondanks dat ik dit boek minder goed vind, ben ik nog steeds verzot op Becky, Luke, hun familie en vrienden. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar het volgende deel. Ik hoop van harte dat Sophie mij in dit nieuwe deel verrast! We zullen het zien.

Beoordeling

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Omhulde stad van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op heb verheugd! In de herfst van 2016 heb ik deel 1 gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 2 te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo interessant vind als het eerste deel.

De flaptekst

“Dit is het vervolg op De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine. Het verhaal begint in 1940 en sluit aan op het eerste boek. Jacob en zijn nieuwe vrienden zijn net ontsnapt en moeten het eiland verlaten samen met mevrouw Peregrine. Hun reis gaat naar Londen, in meer dan één opzicht een bijzondere hoofdstad. Onderweg ontmoeten ze nieuwe bondgenoten, bijzondere dieren en verrassingen in allerlei gedaanten. Dit spannende avontuur is opnieuw rijk geïllustreerd met tientallen fascinerende oude foto’s.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit tweede deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Het heeft iets mysterieus en is misschien zelfs een beetje griezelig. Het hele boek is trouwens prachtig geïllustreerd, het lettertype is mooi, versieringen onderaan de pagina’s en er staan foto’s in het boek die ook voorkomen in het verhaal. Dit zijn een beetje griezelige beelden die een bijdragen leveren aan de sfeer in dit boek. Het tweede deel gaat precies verder waar het eerste deel is gestopt. Dit zorgt voor een heerlijk overgang. Al moet ik bekennen dat ik de eerste vijf bladzijdes even na moest denken over hoe het eerste deel eindigde.

Een bijzondere reis naar Londen

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine zaten jaren in haar tijdlus. In dit deel moeten de kinderen hun veilige zomerdag verlaten voor een bijzonder gevaarlijke reis naar Londen. Deze reis is niet voor niets want ze moeten mevrouw Peregrine redden. Het gaat er tijdens de reis heftig aan toe want ze worden achtervolgd door schepsels. Hoewel sommige kinderen al meer dan honderd jaar oud zijn, hebben ze nog niet eerder volwassen beslissingen genomen. Dat is in dit verhaal voorbij! Ze moeten namelijk vechten voor hun eigen leven en het voortbestaan van hun wereld. Ook Jacob krijgt daarbij behoorlijk wat voor zijn kiezen. Als ‘jongste’ moet hij nog veel oefenen. Door alle gevaarlijke situaties waar de kinderen in terecht komen, is er alle ruimte om hun talenten verder de ontwikkelen. Zijn de kinderen van mevrouw Peregrine in staat om zichzelf en hun voortbestaan te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Je krijgt niet direct antwoorden op de vragen die bij je opkomen tijdens het lezen, Riggs maakt je daarom steeds nieuwsgieriger! Hierdoor wordt er tijdens het lezen een gevoel van spanning gecreëerd. Waar het eerste deel vooral mysterieus was met hier en daar een griezelig randje, is het verhaal van Omhulde stad een stuk volwassener geworden. De gruwelijkheid van de oorlog komt sterk naar voren en zelfs de gebruikte foto’s zijn een stuk mysterieuzer.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad wordt er veel dieper ingegaan op de personages. Je leert de kinderen en hun geschiedenis nog beter kennen en daarnaast worden hun speciale talenten veel inzichtelijker. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant. Van deze bijzondere vriendschap kan veel geleerd worden. Jacob is in dit deel alles behalve een stille jongen, hij toont veel karakter en neemt volwassen beslissingen. Daarnaast deinst hij niet terug voor gevaar en staat hij voor iedereen in het verhaal klaar. Een mooie ontwikkeling!

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad

Het boek is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Het boek bevat alle elementen om met vijf koppen koffie beoordeeld te worden. Ik ben dan ook enorm nieuwsgierig naar het derde deel!

Beoordeling

Dood van een danseres viel mij een paar weken geleden op in de bibliotheek. Mijn vriend had mij eerder al verteld dat de verhalen van Agatha Christie erg goed zijn en het een geweldige schrijfster is. Het leek mij altijd een beetje ouderwets, maar nu het boek zo voor mijn neus stond, gaf ik het de voordeel van de twijfel. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een ochtend wordt in de bibliotheek van een keurige familie het lijk gevonden van een meisje. Ze is gewurgd. Geen wonder dat het hele dorp in opschudding is. De politie komt al snel met een verdachte aan, maar Miss Marple vermoedt dat de zaak heel anders in elkaar zit dan de politie denkt.”

Mijn eerste indruk

Boeken van Agatha Christie ouderwets? Daar kwam ik op de eerste pagina al op terug. Er was direct actie en ik vond het direct spannend. Ouderwets kwam het verhaal zeker niet op mij over. Miss Marple vond ik vanaf het moment dat ze in het verhaal voorkwam gelijk een leuke en eigenwijze vrouw. Ik ben nou eenmaal gek op eigenwijze karakters. Ja, het boek smaakte vanaf pagina één naar meer!

Het verhaal

Wanneer een blonde jonge vrouw dood wordt gevonden in de bibliotheek van Gossington Hall, zijn de kolonel en mevrouw Bantry geschrokt. De bibliotheek bevindt zich in hun huis. Los van het feit dat een lijk in het huis alles behalve aangenaam is, zijn ze eigenlijk ook wel heel nieuwsgierig. Mevrouw Bantry vindt dat deze misdaad moet worden opgelost en ze is zich ervan bewust dat haar man wel eens aangezien zou kunnen worden als de verdachte. Ze is zo verstandig om naast de politie ook hulp aan Miss Marple te vragen. Wanneer het lichaam is geïdentificeerd als Ruby Keene, een danseres en gastvrouw bij het Hotel Majestic in Danemouth, gaan Dolly Bantry en Miss Marple op “vakantie” naar het hotel om wat speurwerk te doen.

Wat ik ervan vond

Vanaf het begin werd ik in Dood van een danseres op het verkeerde been gezet. Ik ben nogal goedgelovig en als een auteur mij iets wil laten geloven, ga ik daar dan ook helemaal in mee. Kortom er zaten veel plots in het verhaal die telkens verrassend waren. Agatha Christie schrijft op een speelse manier en geeft in het verhaal telkens wat tipjes van de sluier weg, dat maakte mij erg nieuwsgierig. Haar schrijfstijl beviel mij meer dan goed! Dood van een danseres is zeker niet ouderwets, ik vond het tuttige in het verhaal juist eens anders dan anders. Ben je op zoek naar een “rauwe” detective, dan voldoet dit niet aan je verwachtingen. Wanneer je zoekt naar een speelse en verrassende detective, dan is dit boek absoluut het lezen waard!

De personages

Miss Marple is een opmerkelijke vrouw met een nieuwsgierig karakter. Er wordt niet echt ingegaan op haar privéleven, maar dat is naar mijn mening ook niet nodig. Dit is ook het geval bij de kolonel en mevrouw Bantry, zij worden ook niet uitgediept. Ook hier vond ik dit geen probleem, anders zou het verhaal wellicht ook wat traag worden. Andere personages wil ik niet te veel over zeggen, want spoilers begin ik natuurlijk niet aan. 😉

De conclusie van Dood van een dansers

Dood van een danseres is een licht boek voor een zondagmiddag op de bank met een dampende cappuccino naast je. Het leest vlot, maakt je nieuwsgierig en er zit humor in verwerkt. Allemaal pluspunten dus. Het is een aanrader voor lezers die houden van detectives waar in moord en doodslag allemaal net wat milder beschreven wordt dan bij een gemiddelde detective het geval is. Het is spannend en een beetje tuttig op zijn Engels en daarom erg leuk!

Beoordeling

Een terugblik op 2016

Het eind van 2016 is in zicht, een bewogen jaar waar veel is gebeurd. Een jaar met hoogtepunten zoals de start van Book Barista in februari en het behalen van mijn diploma HBO Communicatie in december. Helaas waren er ook minder mooie momenten, dit was het eerste jaar zonder mijn lieve moeder. Wat zou zij als moeder, lezer en auteur van deze blog vinden? Ongetwijfeld heel veel!

Ondanks alle drukke, mooie en minder mooie momenten was dit een geweldig jaar wat betreft lezen en recenseren. Het lijkt me dan ook leuk om jullie mee te nemen in een sneltrein door dit leesjaar!

Het eerste boek op Book Barista
Enkeltje Ierland – Chatlotte  de Monchy

Het begon allemaal met Enkeltje Ierland, een heerlijke feel good roman, dat tijdens de minder mooie momenten aan het begin van het jaar zorgde voor een lach op mijn gezicht. Charlotte de Monchy is mijn favoriete Nederlandse schrijfster als het gaat om feel good romans. Mensen lees dit boek! Jullie zullen van begin tot eind van het boek genieten!

Het slechtste boek van 2016
Verborgen verleden van Adam Johnson

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek Gestolen leven van Adam Johnson. Jullie zullen vast denken “Hey, waar is die recensie dan?“. Klopt, die is er niet! Ik ben namelijk niet verder gekomen dan pagina 80 van dit vuistdikke boek. Er was werkelijk waar niet doorheen te komen! Het enige pluspunt is de prachtige cover!

Het mooiste boek van 2016
Nachttrein naar Lissabon Pascal Mercier

Zonder enige twijfel en by far het mooiste boek dat ik gelezen heb. Wat een enorme indruk heeft dit boek gemaakt en wat een prachtige teksten! Niet eerder was ik zo onder de indruk van een boek. Ja, je hebt gelijk, er is nog geen recensie op Book Barista te vinden. Dat wordt mijn cadeau aan jullie voor 2017! Ik ga hem herlezen en recenseren. Dit boek las ik namelijk nog voor Book Barista geboren werd. Ik kan me geen leven zonder Book Barista meer voorstellen!

Een kennismaking met Fantasy
De Grisha Trilogie – Leigh Bardugo

Ik schreeuw altijd “Ik hou niet van fantasy, behalve Harry Potter want dat is gewoon anders!” Daar kom ik op terug, want Young Adult Fantasy vind ik namelijk mega cool! Zo heb ik dit jaar de Grisha Triologie van Leigh Bardugo ontdekt. Een spannende trilogie waarbij een weesmeisje uitgroeit tot een heldin. Cliché? Ja vast, maar ik vond het cool!

Het spannendste boek van 2016
Ik reis alleen – Samuel Bjork

Nachten heb ik van dit boek wakker gelegen. Wat een heerlijke thriller was dit. Het gaat over inspecteur Holger Munch en zijn collega Mia Krüger die zoeken naar de dader van de moord op een zesjarig meisje. Tevens vond ik het ook erg leuk om dit boek te recenseren. Ik hoop ooit een kop koffie met Samuel te mogen drinken!

Het meest teleurstellende boek van 2016
List en Leugens – Leigh Bardugo

Ja ja, na kennis te hebben gemaakt met de Grisha trilogie wilde ik meer van Leigh Bardugo lezen. Helaas had ik de lat voor dit boek iets te hoog gelegd. Ik werd teleurgesteld. Mijn liefde met Leigh is niet helemaal voorbij, maar ik moet hier nog wel even van herstellen.

Het meest inspirerende boek van 2016
Wild – Cheryl Strayed

Absoluut een boek dat mij heeft geïnspireerd om anders tegen dingen aan te kijken. Ik zou meer risico’s willen nemen. Goed voornemen voor 2017. Ik start met een hypotheek aanvraag, spannend genoeg lijkt mij. 😉 Nee alle gekheid op een stokje! Wild is een geweldig boek over een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1700 kilometer lange solo-hike maakt langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Super vet! En nog waargebeurd ook! O, en verfilmd… (voor de mensen die niet van lezen houden en wel tot dit punt in mijn blog zijn gekomen.)  😉

Janken geblazen tijdens 2016
If i Stay/ Als ik blijf – Gayle Forman

Ik ben een jankebalk, echt enorm! Maar meestal kan ik het tijdens het lezen echt wel droog houden. Ergens in dit jaar ging het mis, en dat was bij Als ik blijf. Niet zo’n beetje ook trouwens, ik moest twee weken bijkomen van dit boek. Wat een verdrietig en mooi verhaal!

Mijn tofste boek in 2016
Zonder jou – Priscilla en Chantal van Gastel

Wow, hoe cool was dat. Het eerste bloggerevent waar ik voor werd uitgenodigd. En dan nog wel van zo’n gaaf boek. Ik heb enorm genoten van deze dag en van het lezen van dit verhaal. Een enorm spannende literaire thriller met sterke personages en een verrassend plot. Ik wist niet dat er zulke enge kinderen op de wereld bestaan!

Ook heel leuk in 2016
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Ransom Riggs en De labyrintrenner – James Dashner

Super leuk, maar niet in een categorie te plaatsen. Ik ben bij beide series aan het eerste boek begonnen en ben over beide boeken enorm enthousiast. Ik heb mijzelf de rest van de series voor kerst cadeau gegeven en kan niet wachten om hieraan te beginnen!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista (of jullie nu vrijwillig lezen of niet) bedankt! Bedankt voor het lezen van onze blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt lieve gastbloggers en uitgeverijen! Book Barista is een blog waar nog veel groei in zit en waar veel plannen voor zijn. Ik hoop deze allemaal te kunnen volbrengen in 2017. Tot dan!

Lieve groet,

– Rachel

Niet alles is vergeten van Wendy Walker is een boek dat nog niet bekend was bij mij. Toen uitgeverij HarperCollins Holland mij dit boek gaf was ik dan ook aangenaam verrast. Een voor mij nog onbekende schrijfster en een cover die letter zegt ”Niet openen” waren voor mij reden genoeg om vol nieuwsgierigheid aan dit boek te beginnen.

De flaptekst

De dader vinden of het misdrijf vergeten; wat zou jij kiezen? Als Jenny op gewelddadige en gruwelijke wijze wordt verkracht, ziet haar omgeving maar één oplossing: een experimentele drug die haar de gebeurtenis laat vergeten. Maar stress, angst en depressie blijven. Bovendien is de dader zonder Jenny’s getuigenis niet te vinden. Psychiater Alan Forrester duikt in haar geheugen. Als een herinnering gewist kan worden, kan hij ook terugkomen. Maar dit proces kan ook gemanipuleerd worden. Zeker als de psychiater ineens persoonlijk bij de zaak betrokken raakt… Niet alles is vergeten toont de kracht en de zwakte van het geheugen en laat zien hoe bedrieglijk het menselijk brein eigenlijk is.

Mijn eerste indruk

Tijdens de eerste 20 pagina’s snapte ik echt niet waar het verhaal over ging. Ik vond het dus ook moeilijk om de motivatie te vinden om het boek verder te lezen. Tot mij vanuit het niets ineens duidelijk werd dat het boek niet door de hoofdpersoon waar het verhaal over gaat werd verteld, maar door iemand anders. Iemand die in staat is om het leven van de hoofdpersonage in het boek totaal in eigen handen te nemen. Dit gaf de trigger om verder te lezen, en jeetje wat was dat spannend!

Het verhaal

Niet alles is vergeten gaat over Jenny, een tiener met een fijn leven in een redelijk stabiel gezin. Tot Jenny wordt verkracht en, met toestemming van haar ouders, in het ziekenhuis een speciale behandeling krijgt. Dit is een flinke dosis medicatie waarvan iedereen veronderstelt dat het ervoor zorgt dat je gebeurtenissen vergeet die vlak voor toediening zijn gebeurd. Iedereen is ervan overtuigd dat deze medicatie bij Jenny heeft gewerkt, totdat zij een rigoureuze beslissing neemt. Verder kan ik niet te veel over het verhaal vertellen omdat ik jullie geen spoilers wil geven.

Wat ik ervan vond

Ik werd aangenaam verrast door dit boek. Het feit dat het verhaal vanuit een ander personage wordt verteld die er in eerste instantie buiten lijkt te staan, vond ik heel verfrissend. Een klein minpunt was wel dat dit ervoor zorgde dat ik in het begin niet direct door had wat er nu eigenlijk echt aan de hand was. Verder is het verhaal goed leesbaar. De schrijver gebruikt niet te veel moeilijk woorden. Ook weet de schrijver je steeds nieuwsgierig te houden, waardoor je wilt weten hoe het verhaal nu echt in elkaar zit. Telkens als je denkt “ah, het zit zo!” dan is er een verrassende plotwending. Dit maakt het spannend!

De personages

De personages in niet alles is vergeten zijn interessant omdat ze allen een bijzonder verleden hebben. Een verleden dat hen aanzet tot keuzes Ondanks dat het verhaal zo extreem is en de personages allemaal een bijzonder verleden hebben, zijn het eigenlijk heel normale mensen. Hierdoor kon ik me met alle personages goed identificeren. Het zouden gewoon je buren kunnen zijn. Jenny, de hoofdpersoon in het boek, is een meisje die zich niet zomaar uit het veld laat slaan. De echtheid van deze personages maken het verhaal reëel. Als dit niet het geval zou zijn, zou het verhaal misschien een beetje té vreemd te worden.

De conclusie van Niet alles is vergeten

Niet alles is vergeten is een fijne psychologische thriller voor de donkere avonden. Het is niet het meest spannende boek dat ik ooit heb gelezen, maar doordat het verhaal laat zien dat het menselijk brein eigenlijk heel bedrieglijk is vond ik het toch angstaanjagend te noemen. Dat het effect van het toedienen van een medicijn zulke heftige gevolgen kan hebben op een mens en zijn/haar omgeving, daar heb ik eigenlijk nooit eerder bij stil gestaan. Wendy Walker weet met haar eerste thriller een goed verhaal neer te zetten. Dit smaakt naar meer!

Weetje

Inmiddels zijn de filmrechten van dit boek aan Warner Brothers en Reese Witherspoon verkocht.

Beoordeling

Recensie: Liefdesbrieven aan de sterren van Ava Dellaira

Achtentwintig jaar oud, dat moment dat de dertig je met grote ogen aankijkt. Serieuze zaken als afscheid nemen van mensen die je lief hebt en grote mensen beslissingen nemen zijn aan de orde van de dag. Ja, ik voel me volwassen maar heel diep van binnen ben ik eigenlijk nog gek op kleine mensen dingen zoals ijsjes, de Sims en tienerboeken. Na het veel besproken en uitgelichte Young Adult boek “love letters to the dead” ofwel “ Liefdesbrieven aan de sterren ” van Ava Dellaira op sociale media en reviewwebsites moest en zou ik dit boek lezen. Ik was benieuwd naar hoe een zwaarbeladen onderwerp als afscheid nemen van iemand die je lief hebt in een Young Adult boek zou worden beschreven. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

“Het begint allemaal met een opdracht voor Engels: schrijf een brief aan een overleden persoon. Laurel kiest voor Kurt Cobain, omdat haar zus May gek was op zijn muziek. Net als May stierf hij jong. Na die eerste brief schrijft Laurel er nog veel meer aan dode sterren. Ze vertelt over haar leven op school, haar eerste verliefdheid en het verdriet om de dood van haar zus. Maar hoe kun je rouwen om iemand die je nog niet hebt vergeven voor wat zij heeft gedaan?”

Eerste indruk

Na alle lovende recensies had ik hoge verwachtingen van dit boek, misschien wel te hoog want tijdens het lezen van de eerste 100 pagina’s dacht ik  alleen maar “hartstikke leuk om te lezen als je zestien bent, maar hier ben ik echt te oud voor!” Het verhaal kon me ondanks het zware onderwerp niet pakken en omdat alles in briefvorm is geschreven liep het verhaal naar mijn mening niet lekker. Toch triggerde iets mij waardoor ik na het lezen van de eerste honderd pagina’s toch niet opgaf.

Het verhaal

Laurel, een onzekere tiener die zichzelf aan het ontdekken is en die net aan haar tijd op de middelbare school begint. Een tijd van nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, eerste feestjes, alcohol. Eigenlijk alles waar een tiener normaliter mee te maken krijgt. Bij Laurel speelt er alleen meer want door een heftige gebeurtenis staat haar leven vlak voor deze nieuwe school op zijn kop en is het gezin waarin ze opgroeit totaal uit balans. Laurel heeft namelijk voor het eerst afscheid moeten nemen van iemand om wie ze geeft, haar zus May. Laurel en haar ouders proberen hier alle drie op hun eigen manier mee om te gaan en dit gaat niet zonder slag of stoot. Wanneer Laurel tijdens haar eerste les Engels een brief moet schrijven, schrijft ze deze aan Kurt Cobain. Zo komt ze erachter dat ze door middel van het schrijven van brieven zichzelf kan uitten en dat dit helpt bij de zoektocht naar haarzelf. Er volgen steeds meer brieven die gericht zijn aan sterren zoals Amy Winehouse, Heath Ledger, Elizabeth Bishop en meer. Ze schrijft deze sterren dagelijks over haar eerste prille en puberale liefde voor Sky, over school en over het verlies van haar zus May. Al vanaf het begin van het boek is het duidelijk dat er iets met May is gebeurd maar dat Laurel nog niet klaar is om dit in haar brieven te beschrijven. Tijdens het schooljaar ontpopt Laurel zich tot een onbeheerste tiener die overal bij wil horen en die gebeurtenissen uit het korte verleden maar moeilijk een plaats kan geven. Bij haar vrienden is ze stoer en haar thuissituatie vermijd ze. De enige persoon aan wie Laurel enigszins laat zien wat er allemaal in haar hoofdje omgaat is Sky. Door hun band is Laurel steeds beter in staat om te beschrijven wat May en haar is overkomen. Is de prille liefde tussen Sky en Laurel sterk genoeg om deze gebeurtenis een plek te geven en zullen Laurel en haar ouders weer een hecht gezin kunnen worden zoals ze dat voorheen waren?

Wat ik ervan vond

Ondanks dat het begin van ‘ Liefdesbrieven aan de sterren ‘ mij absoluut niet kon boeien raakte ik later in het verhaal toch wat enthousiaster. Het was leuk om weer eens in het hoofdje van een tiener te kijken. En sommige karaktereigenschappen herkende ik uit mijn eigen jaren als een ontdekkende tiener. Ook was het interessant om te lezen hoe Laurel als jong meisje met afscheid omgaat en hoe ze zich probeert te uitten terwijl ze tegelijkertijd tegen obstakels als een eerste liefde en nieuwe vrienden oploopt. Ik denk dat het verhaal mij niet volledig pakte door de briefvorm waarin het geschreven is. Hoe origineel het ook is, het verhaal loopt door deze manier van schrijven niet lekker door en het voelt soms alsof de schrijfster, Ava Dellaira, een strijd aangaat met de beperkingen die ze zichzelf oplegt om alles in briefvorm te houden.

De personages

De personage Laurel is aardig uitgewerkt maar, net als met het verhaal, had ik geen echte connectie. Ik kon me maar moeilijk identificeren met Laurel, is het misschien het leeftijdsverschil dat mij parten speelt? Of is het omdat het een meisje is dat moeilijk met tegenslagen omgaat en dit mij irriteert? Ik denk een beetje van beiden. Andere personages in het verhaal zijn onvoldoende uitgewerkt. Er komen nieuwe vrienden voorbij die in sommige gevallen geen toegevoegde waarde hebben in het verhaal en de vrienden die wel een toegevoegde waarde hebben hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Ik had graag willen weten waarom zij sommige beslissingen namen en waarom precies zij de vrienden van Laurel zijn. Wat is hun connectie? Behalve het feit dat ze allemaal alcohol drinken en dit geheim houden voor hun ouders en hier en daar wat vragen hebben over hun seksualiteit wordt dit onvoldoende belicht.

Conclusie van ‘Liefdesbrieven aan de sterren ‘

Al met al heeft Liefdesbrieven aan de sterren niet aan mijn verwachtingen voldaan. Voor een eerste boek heeft Ava Dellaira een leuk boek geschreven maar de hype om het boek is naar mijn mening te veel van het goede. Wat ik wel sterk vond in het verhaal was de opbouw naar het plot. Dit is dan ook de enige reden waarom ik het boek heb uitgelezen. Ik wilde weten wat er met May gebeurd was. Ik raad het boek aan bij mensen die van “high school” boeken houden maar de gemiddelde lezer die de dertig in de ogen kijkt kan het boek naar mijn mening links laten liggen. Ondanks de prachtige kaft ;).

Beoordeling:

Een aantal maanden terug zat ik niet in de mooiste periode van mijn leven en ik was ook nog eens ‘The Book Thief’ aan het lezen. Niet een verhaal om van op te vrolijken. Een collega zei: “jij moet Voor jou van Jojo Moyes lezen.” De volgende dag lag het boek op mijn bureau. Of dit het vrolijkste boek was, nee! Maar wel een heel mooie afleiding voor de minder leuke dagen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

“Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weet dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg. Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wills verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen. Als ze ontdekt wat Will voor ogen heeft, besluit Louisa alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen. Maar hoe overtuig je iemand dat er nog zo veel avonturen te beleven zijn, als je zelf de wereld niet durft te ontdekken?”

Eerste indruk

In één woord? WOW! Dit boek heeft me geraakt op alle mogelijke manieren. Van een lach, naar een traan en alles daar tussenin. Een gewaagd onderwerp, op een heel menselijke maar niet te luchtige manier beschreven. Onvoorwaardelijke liefde, vertrouwen, vriendschap, een weg naar afscheid en leven met een persoon die totaal anders is dan jij. Het staat allemaal in dit verhaal centraal. Van alle onderdelen heb ik evenveel genoten.

Het verhaal

Will heeft alles wat zijn hart begeert; mooie reizen, een geweldig knappe vriendin en een ontzettend goede baan. Door een heftige gebeurtenis verandert zijn leven volkomen. Binnen no time is er niets meer over van wat hij had. Louisa haar leven is stabiel. Ze heeft een leuke baan, een vriend en eigenlijk is alles “wel best”. Wanneer haar baas naar het buitenland vertrekt komt haar stabiele leven op wankelende poten te staan. Vanaf dat moment moet ze er alles aan doen om zichzelf financieel boven water te houden. Omdat de situatie uitzichtloos is neemt ze een baan aan waar ze nog totaal geen ervaring in heeft, namelijk het verzorgen van een gehandicapt persoon. Louisa staat oprecht niet te popelen om deze zorg op zich te nemen maar door haar financiële situatie zal ze wel moeten. Zo komt ze in contact met Will, de man die alles had en nu in een rolstoel zit en niets meer zelf kan. Afhankelijk van ouders en verzorgers is zijn wereld maar klein. Hij verandert van een spontane reislustige man in een sarcastisch, bot en stil figuur. De zorg voor Will valt Louisa zwaar en ze weet niet wat ze met hem aan moet. Toch geeft ze niet op, ze zet door! Mede door haar doorzettingsvermogen groeit de band tussen haar en Will. Louisa zorgt dat Will weer openstaat voor de mooie dingen die het leven te bieden heeft en Will zorgt er op zijn beurt voor dat Louisa haar wereld verbreedt. Hun gevoelens worden sterker en de liefde tussen de twee zoekt zijn weg. Maar in het verleden gemaakte beslissingen zijn moeilijk te veranderen. Helemaal bij een persoon als Will. Zal hun band sterk genoeg zijn om een leven lang ware liefde te voelen en samen de wereld verder te ontdekken?

Wat ik ervan vond

Een beetje zoetsappig? Ja, maar hoort dat dan ook niet een beetje bij verhalen over liefde en vriendschap? Jojo Moyes zorgt dat je gaat nadenken over hoe je zelf zult reageren in een situatie als waar Louisa en Will zich in bevinden en dat maakt het zoetsappige geen probleem.

De personages

De hoofdpersonages in Voor Jou zijn Louisa en Will. Zij zijn totaal tegenover gesteld en dat zorgt voor mooie situaties, conflicten en gesprekken. Will is in het begin gewoon geen leuke vent en Louisa haar karakter is zo sterk dat ze hierdoor niet omver geblazen wordt. Andere personages in het boek blijven, vergeleken met deze twee personages, mooi op de achtergrond en zijn alleen begeleidend in het verhaal. Dit maakt het verhaal prettig leesbaar.

Conclusie van Voor jou

Voor Jou kwam als een wervelwind en ik kon niet stoppen met lezen. Het is een aanrader voor iedereen die van aangrijpende verhalen houdt. Met ware liefde en afscheid krijgen we allemaal te maken. Maar houden van en weten dat je misschien sneller afscheid moet nemen dan je vooraf voor ogen had, was naar mijn mening met geen pen te beschrijven. Jojo Moyes heeft dit wel voor elkaar gekregen, en hoe! Het boek wordt momenteel verfilmd en is vanaf 16 juni 2016 te zien in de bioscoop.

Beoordeling: