Confession: Tuesdays with Morrie had been on my to-read list for years. I could not pick it up because of memories of a family member who passed away due to ALS. I was not sure how I would feel about reading someone living with ALS. Recently, my curiosity took over and I finished the book within a day. Read below why I couldn’t put the book down.

Book Cover

Maybe it was a grandparent, or a teacher or a colleague. Someone older, patient and wise, who understood you when you were young and searching, and gave you sound advice to help you make your way through it. For Mitch Albom, that person was Morrie Schwartz, his college professor from nearly twenty years ago. Maybe, like Mitch, you lost track of this mentor as you made your way, and the insights faded. Wouldn’t you like to see that person again, ask the bigger questions that still haunt you?

Mitch Albom had that second chance. He rediscovered Morrie in the last months of the older man’s life. Knowing he was dying of ALS – or motor neurone disease – Mitch visited Morrie in his study every Tuesday, just as they used to back in college. Their rekindled relationship turned into one final ‘class’: lessons in how to live. TUESDAYS WITH MORRIE is a magical chronicle of their time together, through which Mitch shares Morrie’s lasting gift with the world.

The Story

The book is about Mitch Albom and Morrie Schwart and the story is based on actual events. Mitch was a student in Morrie Schwartz’s class. The latter was a Sociology professor. Morrie had always been an inspirational persona that left an impact on its students. Mitch had lost contact with Morrie, despite of their special bond. However, when Mitch discovered Morrie was diagnosed with ALS and was going to die within a maximum of five years, he reconnected.

Every Tuesday, Mitch visited his old professor and they discussed the bigger themes in life. Morrie lost his bodily functions bit by bit, but with an exceptional grace. He always stayed positive, but above all insightful. With quotes as “The truth is, once you learn how to die, you learn how to live” and “Love each other, or perish” this book discusses the most important things in life from the perspective of someone who is going to loose exactly that.

My opinion

Tuesdays with Morrie grabs a hold of you. It is always incredibly beautiful and sad at the same time to see someone in a dire situation being optimistic, soft and lovable while they have every right to be the opposite. Not once does Morrie act victimized or negatively. What really struck me was that the things Morrie said were on the one hand easy to understand, but on the other hand not always that easy to actually do or live by. He seemed to had really figured it out though. Who is a better adviser on life than someone who is about to leave life anyway?

Conclusion Tuesdays with Morrie

I honestly believe that everyone on this earth should read this book. It teaches bravery (Morrie’s infinite optimism), life lessons, friendship (Mitch and Morrie), forgiveness, life/death in a very respectful manner and insights that will stay with you for a long time. I want to finish this conclusion with a beautiful quote. I wonder what you think of it:

“So many people walk around with a meaningless life. They seem half-asleep, even when they’re busy doing things they think are important. This is because they’re chasing the wrong things. The way you get meaning into your life is to devote yourself to loving others, devote yourself to your community around you, and devote yourself to creating something that gives you purpose and meaning.”

Verdict

Voor mijn verjaardag had ik Joe Speedboot gekregen. Een erg goed boek die ik al in mijn boekenkast had staan. Om die reden ging ik het boek ruilen. Omdat ik goede recensies over Vele hemels boven de zevende had gelezen, besloot ik voor dit boek te gaan. Ben ik ook zo lovend als de meeste recensies? Lees het hieronder.

De flaptekst

“Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt. Geheimen die te groot lijken. De complexe kunst van het jong zijn. Obstakels die bergen worden, amper te beklimmen. Over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan.

In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk. 
Griet Op de Beeck heeft een indrukwekkend debuut geschreven. Met prachtige zinnen en oorspronkelijke observaties creëert ze niet alleen intrigerende personages, maar schetst ze ook een treffend beeld van deze tijd.

Vele hemels boven de zevende is een veelstemmige roman, die je onmogelijk vrijblijvend kunt lezen. Geestig, pijnlijk en ontregelend herkenbaar. Deze schrijfster is gekomen om te blijven.”

Mijn eerste indruk

In het begin was ik nog niet onder de indruk. Ik moest wennen aan het taalgebruik – “ge” en “gij” en “zeveren”. Daarnaast miste ik nog echte spanning of diepte in het boek. Ik wilde gek genoeg wel telkens blijven doorlezen in het boek. Dat beloofde potentie!

Het verhaal

Het is een boek waarin vanuit 5 perspectieven wordt geschreven. Op deze manier maak je kennis met meerdere personages en verschillende leefwerelden. Het zijn 5 “gewone” mensen met elk een “elk huisje heeft een kruisje” verhaal. Ze zijn allemaal met elkaar verbonden en zij hebben ook hun eigen unieke levens.  Je leest naast hun eigen unieke verhalen ook wat ze over elkaar vinden.

Het verhaal is heel realistisch, het voelt als levensechte portretten. Het laat ook zien dat iedereen zijn eigen lasten te dragen heeft en hoe verschillend daarmee om wordt gegaan.

De personages

Ik vind het een goede keuze om personages te kiezen met verschillende leeftijden omdat dit zorgt voor andere leefwerelden en belevingswerelden. Ik vond Lou (waarvan ik heel lang dacht dat het een jongetje was tot dat het over rokjes ging) en Eva sympathiek. Bij de overige personages had ik dat gevoel wat minder. Ik vond het wel interessant om over hen te lezen.

Ik vind dat de karakters niet genoeg uitgediept zijn, wellicht omdat het er relatief veel zijn. Je leert de personages wel kennen, maar er blijven sommige dingen mysterieus gehouden. Dat was wat mij betreft jammer want daardoor voelde het alsof het nog niet helemaal af was. Juist omdat je zo meeleeft met de karakters wil je alles weten.

De conclusie van Vele hemels boven de zevende

Het verhaal moest op gang komen, maar uiteindelijk is dit een boek waarbij je alleen maar wilt doorlezen. Ik wil niet teveel verklappen, maar het einde is zo onverwacht en zo heftig dat het je echt raakt. Het is altijd een goed teken als een boek je echt kan raken, want dat gebeurt niet zomaar. Ik raad dit boek absoluut aan!

Beoordeling

Salam Europa! had ik gekregen voor mijn vorige verjaardag. Ik was begonnen in het boek, maar ben toen toch andere boeken gaan lezen. Ik kwam namelijk niet helemaal in het verhaal, maar ik wilde het onlangs toch weer een kans geven. Nou ik kan je vertellen, dat was een goede keuze! Lees hieronder waarom.

Flaptekst

Sjeed Djamal, docent oriëntalistiek aan de Universiteit van Amsterdam, woont al lange tijd in Nederland. Op een dag krijgt hij een reisboek in handen van een Perzische sjah, die in de negentiende eeuw door Europa reisde. Sjeed Djamal vindt het fascinerend. Nieuwsgierig besluit hij om deze reis zelf te maken, met een afstand van anderhalve eeuw.

Samen met zijn student Iris wijdt hij zich aan de geschriften van de sjah en zijn medereizigers. Hij ziet hoe de sjah dwars door Europa reist, en zelfs door België en Nederland. Op die manier volgt hij de reusachtige karavaan van de sjah die steeds dieper het continent in trekt. Gaandeweg dringt de geschiedenis, maar ook het heden van Europa, steeds dieper tot Sjeed en zijn assistente door.

Salam Europa!, de nieuwe, grote roman van Kader Abdolah, is een boek over nieuwsgierigheid en belangstelling voor de ander. Het is een overrompelende roman, over de schoonheid en de betekenis van het over de grenzen kijken, waarin realiteit en verbeelding door elkaar lopen. Tegelijk is dit boek een vertelling over het heden, waarin Kader Abdolah de gebeurtenissen van nu, rondom de immigratie en de terreur, op een onvergelijkbare manier in zijn verhaal verweeft, wat het een hoogst actuele roman maakt. 

Het verhaal

Salam Europa! bevat korte hoofdstukken, waardoor je ook gemakkelijk tussendoor even een hoofdstukje kan lezen. Het wisselt Kader’s eigen verhalen af met de verhalen over de sjah. Ik vond het origineel dat Kader soms ook heel spontaan schreef wat hij op dat moment aan het doen was, bijvoorbeeld dat hij de nieuwste Macbook had gekocht en nu aan het schrijven was in een café. Hoe dieper je in het boek komt, hoe meer je wordt meegezogen totdat je alleen nog maar wilt verder lezen.

De reis door Europa heeft de sjah destijds echt gemaakt. Het leuke is dat je daardoor zelf ook een beetje meereist naar alle plekken waar hij naartoe ging. Het is echt gaaf om te lezen dat de sjah Bismark en andere grote (politieke) figuren uit de geschiedenis heeft ontmoet. Zo krijg je ook een klein kijkje in het privéleven van koningin Victoria, de schilder Monet en ga zo maar door. De verwondering van de sjah over hoe het leven verschilt van zijn leven in Perzië is interessant.

De karakters

Ik heb een diep respect gekregen voor Kader Abdolah (of Sjeed Djamal). Hij is als vluchteling naar Nederland gekomen en schrijft nu zo prachtig in het Nederlands. Ik heb bewondering voor hoe hij zoveel van zijn leven heeft kunnen maken, nadat hij zoveel heeft meegemaakt. Hoe meer je zijn persoonlijke verhalen leest, hoe meer de bewondering en het respect groeit.

Mijn mening over de sjah is verdeeld. Omdat het voelt alsof je met hem op reis bent, begin je hem ook te waarderen. Ondanks zijn harem, ondanks zijn opvatting over vrouwen, ondanks zijn gedrag tegenover Banoe (hier ga ik maar niet te diep op in om spoilers te voorkomen) en ondanks dat hij in “wij-vorm” praat als hij alleen zichzelf bedoeld.

De sjah is zoals je van een sjah zou verwachten egocentrisch, maar doordat je zijn diepe gedachten leest kun je wel verklaren waar dat vandaan komt. Het is dan ook een buitengewoon goed uitgewerkt karakter, het is duidelijk dat Kader Abdolah uitgebreid onderzoek heeft gedaan.

Wat ik er van vond

In één woord: geweldig! Ik raad Salam Europa! aan iedereen aan omdat het zoveel verschillende facetten heeft. Het is een historisch boek, het is een reisboek, het is een actueel boek door de delen over Kader Abdolah en het is een goed geschreven boek.

Dat Kader Abdolah zelf ook een vluchteling is geweest en nu zulke goede boeken schrijft en universitair docent is geeft een extra dimensie aan het boek, het heeft iets aandoenlijks. Voor mij voelde het alsof hij Europa met het Midden-Oosten wilde verbinden. Het boek heeft iets verzoenends, verbindend.

Conclusie van Salam Europa!

Ga dit boek lezen! Ga op reis met de sjah en leer ondertussen een klein beetje over Kader Abdolah zelf. Ik vond het echt een heel gaaf boek en ik ben heel blij dat ik het weer opgepakt had. Kader’s schrijfstijl is leuk en toegankelijk, het leest vlot weg en de combinatie in het verhaal is gewoon simpelweg gaaf.

Mijn recensie over de bijbel voor ongelovigen deel 1 was bijna een lofzang (je vindt hem hier). Ik bewonder Guus Kuijer zijn schrijfstijl, gevatte humor terwijl hij subtiel blijft en zijn levendige omschrijvingen nog steeds net zoveel. Toch heeft het 1,5 jaar voordat ik het tweede deel las. Waarom? Tja, weet je wel niet hoeveel boeken er te lezen zijn. 😉 Je leest hieronder of ik De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht ook zo gaaf vond en of ik het derde deel ook ga aanschaffen.

De flaptekst

“De uittocht en de intocht van Guus Kuijer is het tweede boek in de reeks De Bijbel voor ongelovigen. Het boek bevat een aantal van de allermooiste verhalen uit de wereldliteratuur. In deel twee draait het om de Bijbelboeken Exodus tot en met Rechters. Ze gaan over Mozes, Jozua en Simson, over hoe het volk van Israël uit Egypte wegvlucht en in Kanaän terechtkomt, over het Beloofde Land en de val van Jericho. Eén thema is steeds aanwezig: de Israëlieten worden telkens opnieuw verleid door vreemde volken en hun goden.
Zowel voor wie de Bijbel kent als voor wie er nooit in las is De Bijbel voor ongelovigen een reis door een bekende wereld die ons toch zo vreemd is. De Bijbel van Guus Kuijer leest als een roman. Dit tweede deel was genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 2014.“

Het verhaal

Net als in het eerste deel schrijft Guus Kuijer vanuit verschillende perspectieven. Het boek beslaat Exodus, Jozua en Rechters uit de Bijbel, maar dan verteld in Guus Kuijer zijn eigen woorden en met een hoop van zijn eigen fantasie. Deze verhalen gaan over de uittocht uit Egypte en in de intocht in Israël. Ik ben zelf alleen bekend met de grote lijnen van de Bijbelverhalen, dus ik heb ook nog eens wat geleerd.

De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht leest nog wat ernstiger dan het eerste deel. De verhalen lenen zich er wellicht ook meer voor en er wordt meer gegild/geschreeuwd en getierd.  Naast de grootse daden stipt Guus Kuijer ook de menselijkheid van de personages aan: “Wanneer er op de wereld groot onrecht geschiedt, ben je geneigd je ogen te sluiten en je handen tegen je oren te drukken.” Niemand zou het er mee zijn eens dat je zo om moet gaan met onrecht, maar dit gebeurt wel als je naar de (mondiale) samenleving kijkt.

Ik vind het nog steeds een interessant concept, dit “vertalen” en toegankelijk maken van de Bijbelverhalen. Ik kan me voorstellen dat de zelf bedachte gevoelens, gedachtes en emoties van de personages storend kunnen zijn als je de Bijbel heel goed kent, maar als je er een beetje open voor kunt staan (of de verhalen niet kent) is het briljant.

Wat ik ervan vond

Guus Kuijer heeft met De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht weer een fascinerend boek geschreven. Zijn doel, om ongelovigen bekend te maken met de Bijbelverhalen, is wat mij betreft nobel. Vooral omdat het niet geschreven is vanaf een gelovig perspectief, maar neutraal en beschrijvend. Ik vind het echt heel knap dat je van bestaande verhalen op deze manier fictie kunt schrijven.

Zijn zinnen zijn vloeiend, zijn humor gevat en zijn verhalen boeiend.

Conclusie van De Bijbel voor ongelovigen, Deel 2 De Uittocht en de Intocht

Ik raad iedereen aan De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht te lezen. Naast een opfrissing van, of een toevoeging aan je algemene Bijbelkennis, is het ook mooi, grappig en intrigerend geschreven. Natuurlijk moet je niet denken dat dit boek 1 op 1 uit de Bijbel komt, want er is een hoop schrijversvrijheid bij dit boek te pas gekomen. Ik zet in ieder geval deel 3 alvast op mijn te lezen lijstje.

Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt
Rust vinden in een drukke wereld

De titel van dit boek fascineerde mij zodanig dat ik het wel moest kopen. Ik vermoed dat de meeste mensen zich wel herkennen in drukte of het ervaren van drukte. Je aandacht wordt telkens heen en weer getrokken, of dat nou door het internet, je omgeving of iets heel anders komt. Echt aandacht voor iets hebben lijkt steeds schaarser te worden, terwijl het je ervaring van het moment wel intensiveert.

Flaptekst

“De Koreaanse boeddhistische monnik Sunim geeft les over verschillende levenskwesties, van liefde en vriendschap tot werk, levensdoelen en spiritualiteit. Zijn inzichten en adviezen helpen om in het moderne, drukke leven te zoeken naar rustpunten. Zo legt hij bijvoorbeeld uit hoe je mindful kunt omgaan met negatieve emoties als woede en jaloezie. Haemin Sunim laat het belang zien van sterke relaties met anderen en benadrukt dat je vergevingsgezind en mild moet zijn tegenover jezelf.

De prachtige, kleurrijke illustraties fungeren als kalmerende visuele pauzes die ons aansporen rustig aan te doen. Want als jij rustig bent, zal de wereld ook rustig worden.”

Opbouw

De schrijver geeft aan dat het boek niet bedoeld is om in een ruk uit te lezen. Het is meer bedoeld om soms een aantal pagina’s te lezen en het op je in te laten werken. Ik heb het wel in twee leessessies uitgelezen, maar ik kan me goed voorstellen dat ik dit boek er soms bij pak als ik wat inspiratie nodig heb met betrekking tot een topic.

Het boek is dan ook geschreven met pagina’s tekst, maar voornamelijk zijn het quotes met betrekking op het topic van het hoofdstuk. Ik vind quotes zelfs fantastisch, vooral als ze mooi geconstrueerd zijn. Daarnaast staan er ook heel mooie afbeeldingen in het boek waar je bij weg kunt dromen. Verwacht dus geen verhalende wijsheden zoals bijvoorbeeld in Paulo Coelho’s boeken, maar eerder korte stukjes vol met wijsheid.

Kern

Het boek geeft je verschillende inzichten om anders tegen dingen aan te kijken. Als je jouw energie niet meer verspilt aan boosheid of aan het vasthouden aan iets, komt er ruimte om de tijd te nemen om dingen echt te zien. Uiteindelijk zijn we ook maar een x aantal jaar op de aarde, het lijkt mij dat je deze zo prettig mogelijk wilt spenderen. Als je moeite hebt met loslaten of negatief bent ingesteld, dan verwacht ik dat dit boek je zeker helpen met je gedachtepatroon aan te passen en zachter te worden. Overigens is het boek ook zeker de moeite waard als je daar minder last van hebt. 😉

Beoordeling van Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt

Dit boek is een goede toevoeging aan de collectie en ik weet zeker dat het veel mensen kan helpen!
Ik raad het boek dan ook zeker aan.

I wanted to read this book for a long time, but somehow other books were prioritized first. The book was gifted to me quite awhile ago, so I figured it was time to read it now. Find out below what I thought of the book!

Book Cover

“With courage, grace, and powerful insight, bestselling author Kristin Hannah captures the epic panorama of World War II and illuminates an intimate part of history seldom seen: the women’s war. The Nightingale tells the stories of two sisters, separated by years and experience, by ideals, passion and circumstance, each embarking on her own dangerous path toward survival, love, and freedom in German-occupied, war-torn France—a heartbreakingly beautiful novel that celebrates the resilience of the human spirit and the durability of women. It is a novel for everyone, a novel for a lifetime.”

The Story

The book begins in the year of 1995, despite of it being a historical fiction book (although, when you think about it, 1995 is quite historical already ;). A French American woman looks back on her life and the secret she kept from her son. We do not know who the woman is, when the story jumps back to wartime.

The story focuses on two sisters: Vianne and Isabelle. Vianne lives with her husband and daughter (Sophie). Isabelle is the rebel of the two, she has the habit of running away (a lot). They are not close and their different personalities lead to two different paths during the war. However, they both face tragedy and adversity and on the other hand, they experience heroism, love and compassion. The story develops slowly in my opinion, but when you get to the end, you will not be able to stop reading and you feel so much empathy towards these two sisters.

My opinion

This book was one tough pill to get through. I honestly almost stopped reading, but I gave it a chance by speedreading the first 250 pages or so and then all of a sudden everything changed. The characters got real interesting and “real” while they lived through tragedies and downright heroism.

I think the book is too descriptive, which leads away from the story. I really started liking the book when the focus turned to the events and character development instead of the “meadow with pink, red, blue, purple, yellow, purple-yellowish, red-blueish, white and green flowers on which the sun shone and the wind blew and people walked with foot size X and and” (obviously not an actual quote). Despite this, the book really got a hold of me, and you really feel for the characters as they face life with the dangers of war.

I had rather seen that the character at the end of the book was someone else than it turned out to be, but I will not go to deep into that because I don’t want to give away spoilers. If you’d like to share your opinion on this matter, feel free to e-mail us.

Conclusion

The book gets interesting slowly, but when it is interesting it is really interesting. I could not put the book away after 250 pages. It is not the best fiction book I read about the Second World War, however I do recommend it!

Verdict:

The subtle art of not giving a f*ck
A Counterintuitive Approach to Living a Good Life 

This book came into my possession by total coincidence. I went to dinner with a friend who just bought this book and I carried it for her. After dinner, I totally forgot to give it back. So I simply bought the book from her. As I had bought it from here, I figured I might as well read it. 😉

Summary

“In this generation-defining self-help guide, a superstar blogger cuts through the crap to show us how to stop trying to be ”positive” all the time so that we can truly become better, happier people.

Manson makes the argument that improving our lives hinges not on our ability to turn lemons into lemonade, but on learning to stomach lemons better. Human beings are flawed and limited-”not everybody can be extraordinary there are winners and losers in society, and some of it is not fair or your fault.” Manson advises us to get to know our limitations and accept them. Once we embrace our fears, faults, and uncertainties, we can begin to find the courage, perseverance, honesty, responsibility, curiosity, and forgiveness we seek.”

Self help 

I am normally not that drawn to self-help books, I’d rather read a philosophical or psychology book. However, a self-help book with an infinite number of “ fuck” in it, did sound kind of interesting. I do not want to tell you too much about the insights he shares, because I think you should read that for yourself. I do want to share some of my ideas on what the writer (Mark Manson) is trying to teach you.

Core

To me, the core of the book is the idea that you should decide for yourself what is important to you and that you should aim to let go of everything else. Maybe not even let go, but mostly don’t let it bother you. Most of us worry about so much throughout the day, we are driving ourselves insane with all these ongoing thoughts. Even though, it is often not that necessary.

Moreover, he stresses the importance of responsibility. Take responsibility and own up to it. I totally agree with this part. 

Verdict

So, was it a life changing self-help book? Not at all. Was it fun to read? Yes. I think that it suits people who need the insights in the book but are to stubborn to read a self-help book, unless it has “fuck”  in the title (we all know that type of person). The foul language helps to lighten up a serious subject and actually suits the topic pretty well. It is obvious that the writer let go of our approval or disapproval of his tone of voice, and that is definitely an example of not giving a fuck.  

An evening with T.S. Eliot

Last Tuesday I went to the event “An evening with T.S. Eliot” at one of my favorite bookstores: Waterstones in Amsterdam. Of course, it was not an actual evening with T.S. Eliot for obvious reasons. However, guest speaker Jim McCue, co-editor of The Collected Poems of T.S. Eliot gave a talk on the brilliance of his poems.

Waterstones

It’s safe to say that Waterstones is my favorite English bookstore in the Netherlands. This British retailer opened its doors at the Kalverstraat in 1998, lucky us! The staff is very knowledgable and they always provide me with great advice. Believe me, it is very difficult to leave the store without having bought at least one book. I was not aware that Waterstones also organized events, but thanks to Facebook I discovered that they actually do. When I was notified on an event on T.S. Eliot I knew I had to join, so I did!

The event

The event was held at the third floor of the bookstore, so I was immediately inspired, being surrounded by all those books and all. Because they were so kind to let everybody in, some of us had to sit on the floor but the lecture was worth the slight discomfort. Jim McCue gave us a unique glimpse in the mind of T.S. Eliot. He worked for nine years on The Collected Poems of T.S. Eliot together with Christopher Ricks, which resulted in two books.  I was in awe by some of the explanations Jim McCue gave us. For example, in one poem two words don’t rhyme, of which one is the word “question”. The reason for this is that the question should remain unanswered. How brilliant is that? If you are an admirer of T.S. Eliot and you want to know more about these little amazing facts, you should really buy these books (and preferably at Waterstones of course) 😉

The books

Are you curious yet? Faber & Faber explain the books very wel:

The Poems of T. S. Eliot is the authoritative edition of one of our greatest poets, scrupulously edited by Christopher Ricks and Jim McCue. It provides, for the first time, a fully scrutinized text of Eliot’s poems, carefully restoring accidental omissions and removing textual errors that have crept in over the full century in which Eliot has been so frequently printed and reprinted. The edition also presents many poems from Eliot’s youth which were published only decades later, as well as others that saw only private circulation in his lifetime, of which dozens are collected for the first time.

Thank you

I would like to thank Waterstones and Jim McCue for the insightful evening. I am not an expert on T.S. Eliot, but I know for sure that I will dig deeper into his poems. Moreover, if there ever is another inspiring event, I will be there.

Recensie: De doodsvogel van Samuel Bjørk

De doodsvogel van Samuel Bjørk is echt een boek waarop ik mij enorm verheugd heb. Eerder had ik al het eerste deel Ik reis alleen van dezelfde schrijver gelezen en ik was enorm verrast door zijn bijzondere en geraffineerde schrijfstijl. Mijn verwachtingen lagen dan ook hoog bij dit boek! Zal het verhaal net zo spannend zijn en weet Bjørk mij weer net zo te verrassen als in zijn eerste boek? Lees het in deze recensie.

De flaptekst
In De doodsvogel van de Scandinavische schrijver Samuel Bjørk keert het politie duo Holger Munch en Mia Krüger terug in een psychologisch indringende thriller. Een tienermeisje lijkt ritueel vermoord te zijn en het onderzoeksteam van Munch wordt op de zaak gezet. De bijdrage van superrechercheur Krüger is cruciaal, maar ze worstelt met zelfmoordneigingen en verslaving. Dan duikt er een verontrustend filmpje op dat nieuwe details prijsgeeft. Ondertussen zit Munchs dochter midden in een emotionele crisis en komt ze in contact met een zeer zieke geest….

Mijn kennismaking met het boek

Tijdens het lezen van dit boek zat ik opnieuw op het puntje van mijn stoel met het hoekje van de volgende bladzijde steeds al in de hand. Ik moest telkens weten hoe dit verder zou gaan. Want wow, wat is dit verhaal weer spannend! Samuel Bjørk zijn schrijfstijl is ook in dit boek weer zeer geraffineerd. Een sluwe en slinkse moordenaar, een ervaren team met zeer sterke personages en inventieve ingevingen. Al vanaf de eerste pagina zat ik helemaal in het verhaal. Samuel Bjørk weet ook met De doodsvogel weer een geweldige psychologische thriller neer te zetten die mij ’s nachts wakker hield.

Het verhaal

Er wordt een meisje gevonden in het bos. Ze is naakt, draagt een blonde pruik en ligt in een vreemde houding met een lelie in haar mond op een bed van veren. Wanneer de crime aan het ligt komt wordt Holger Munch op deze eigenaardige zaak gezet. Holger schakelt direct zijn team in. Ook besluit hij om Mia Krüger, de intelligente rechercheur, er net als bij het eerste deel Ik reis alleen bij te halen. Hij weet dat zij hem dit niet in dank zal afnemen. Mia worstelt met een depressie, en vreest dat deze zaak haar dood zal worden. Na de eerste informatie te hebben gehoord helpt ze toch mee! De eerste sporen leiden naar een opvangcentrum voor probleemjongeren maar al snel loopt het onderzoek vast. Tot het team een internetfilmpje in handen krijgt waarop het slachtoffer levend te zien is. Vanaf dat moment komt er steeds meer gruwelijke informatie aan het licht. Mia, Holger en hun team verbinden steeds meer puzzelstukjes aan elkaar maar ondertussen gaat de moordenaar in alle sluwheid door met een uitgestippeld plan. Een plan dat steeds dichter in de privésferen van Holger en Mia komt. Is het team goed genoeg om de zaak op te lossen voor er meer slachtoffers vallen?

Wat ik van deze psychologische thriller vond

De doodsvogel is een zeer krachtige psychologische thriller omdat de spanning steeds verder wordt opgebouwd en zowel de rechercheurs en de lezer worden regelmatig op een dwaalspoor gebracht. Bjørk gebruikt net als in Ik reis alleen veel personages, dit maakt het verhaal afwisselend. Net op het moment dat je denkt: “dit wordt spannend!” of “O! zit dat zo!?” switched het verhaal naar een ander personage die je weer een nieuwe kijk geeft op het verhaal. Vanaf het begin werd ik in het verhaal meegezogen en kon ik het boek echt niet wegleggen. Dit boek is daarom een enorm spannende pageturner!                

Goed uitgewerkte personages

Het verhaal wordt uit verschillende perspectieven beschreven. Net als in het eerste deel Ik reis alleen zijn er veel personages. Naast hoofdrollen voor Holger en Mia is er ook dit keer weer een belangrijke rol voor Holgers dochter Miriam in het verhaal. De andere personages zijn ook zeer goed uitgewerkt met allen een eigen verhaallijn en sterk karakter. Zij voelen daardoor niet overbodig en verrijken het verhaal. De wisselwerking tussen Holger en Mia is ook in dit tweede deel weer zeer interessant en brengt hun samen op nieuwe inzichten, geweldig!

De conclusie van De doodsvogel

De doodsvogel is een strak vervolg op Ik reis alleen en is opnieuw ijzingwekkend spannend. Tijdens het lezen komen er telkens meer gruwelijke dingen aan het licht die je bang en tegelijkertijd nieuwsgierig maken naar meer. Samuel Bjørk heeft de lat hoog gelegd en mijn verwachtingen waren tevens hoog gespannen. Hij heeft al mijn verwachtingen waargemaakt en mij op geen enkele manier teleurgesteld! Ik ben enorm fan en kan niet wachten tot het volgende deel! Ben je ook benieuwd naar de recensie van Ik reis alleen? Kijk dan op deze pagina

Beoordeling

Harry Potter and the Cursed Child

So, there it is, a review of the highly anticipated script of Harry Potter and the Cursed Child. I immediately bought and read the book once it came out. In my town, the book was sold out of course, but fortunately Waterstones in Amsterdam was prepared, so naturally I visited this amazing city to buy me some Harry Potter. However quick I was buying and reading, a 10 year old beat me tremendously when it comes to writing a review. Only 59 minutes after the release of the book, he published one. Impressive! Anyway, I read some reviews on this book (or script if you will) and they are mostly highly critical. It appears that for most reviewers the expectations were higher than Jack Thorne, John Tiffany and J.K. Rowling could meet. However, the die-hard fans are truly positive. Do I feel the same? Let’s find out!

“Based on an original new story by J.K. Rowling, Jack Thorne and John Tiffany, a new play by Jack Thorne, Harry Potter and the Cursed Child is the eighth story in the Harry Potter series and the first official Harry Potter story to be presented on stage. The play will receive its world premiere in London’s West End on 30th July 2016.

It was always difficult being Harry Potter and it isn’t much easier now that he is an overworked employee of the Ministry of Magic, a husband, and father of three schoolage children. While Harry grapples with a past that refuses to stay where it belongs, his youngest son Albus must struggle with the weight of a family legacy he never wanted. As past and present fuse ominously, both father and son learn the uncomfortable truth: sometimes, darkness comes from unexpected places.”

A fan forever

Yeah, so I must admit I’m kind of on the die-hard fan side of things. While reading the script, I felt like I was rekindling with an old friend. It took me about two short parts of the afternoon to finish the book, because I just wanted to plunge in the Harry Potter universe. However, I must admit that the script is by far not as amazing as the original books. It is less detailed and the story is not very innovatory even though new plot twists arise. They feel a bit sudden, but they do make you want to read the whole thing in one go.

Characters

It is interesting to read how the main characters turned out and I was pleased with the introduction of new characters. Harry Potter turned out to be quite a worrisome adult and in my opinion Hermoine was the most likeable badass. The script focuses on Albus Severus Potter, the son of Harry Potter and Ginny Weasley. He is darker than his parents and he struggles with this darkness, especially in relation to the troublesome relationship with his father. He is sorted into Slytherin and becomes friends with the son of Draco Malfoy, who seems to be the more reasonable one of the two. Together they embark on an adventure, which I will write no spoilers about. Just a little hint, as is often in the Harry Potter series, time is once again of great importance.

Read it!

I loved that there finally was a new Harry Potter story available, even though it is not written by J.K. Rowling and even though it is a script of a play. I seriously feel like every Harry Potter fan should give the Cursed Child a chance and I think that if your expectations are not through the roof, you will be pleased with the story. Obviously, the play should be highly interesting to see as well.

That the Harry Potter hype is as strong as ever is proved by the fact that an exhibition opens in the Netherlands (Utrecht) on February 11th (my birthday, so yeah that’s kind of a perfect gift). I am hopeful that the future may bring us even more Harry Potter related stories and events and honestly, I can’t wait!

Verdict