De koopman van Peru heeft echt een van de mooiste covers ooit. Eerder heb ik De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley gelezen en was toen enorm enthousiast. Toen ik zag dat dit boek uit was, heb ik hem direct gekocht. Lees in deze recensie of de inhoud net zo tof is als de cover.

De flaptekst

“Peru, 1859. Merrick Tremayne reist, met tegenzin, in opdracht van de Britse overheid af naar Bedlam. Daar moet hij op zoek naar de bomen die kinine herbergen, het enige geneesmiddel tegen de om zich heen grijpende malaria. Een zoektocht die niet zonder gevaar bleek voor generaties kininejagers voor hem… Hij raakt verstrikt in een wereld van kolonialisme, oerwouden, bewegende standbeelden en ontmoet priester Raphael die de verhalen over mysterieuze verdwijningen kent.”

Mijn eerste indruk van De koopman van Peru

Vanaf de eerste pagina wordt alles enorm in detail verteld. Vaak irriteert mij dit mateloos, en dat is ook nu het geval. Het gaat echt tot het level “In het klokkentorentje dat de mechanieken tegen vocht beschermde klakte de klok door naar twintig over 7.” Van mij mag een schrijver daar gewoon neerzetten het is bijna half 8. Meer heb ik niet nodig. Als dit een keer op een pagina gebeurd, a la. Maar dit is zin na zin het geval. Het lijkt wel of de schrijfster zoveel beelden wilt creëren dat ze vergeet het verhaal te vertellen. Ik lees altijd al mijn boeken uit, dus ik zet door.

Waar het boek over gaat

In de negentiende eeuw stierven duizenden mensen aan malaria. Het medicijn om dat te voorkomen was is kinine, schors van de Kinaboom. Deze planten groeien alleen in tropische landen van Zuid-Amerika en dan ook nog op grote hoogte. In Peru is dat in de Andes. Het India Office, geeft Merrick de opdracht om takjes van de boom mee naar buiten de grenzen. Zodat ze nieuwe bomen kunnen planten.

Het verhaal neemt ons nu mee op expeditie naar de Peruviaanse hooglanden. Over eindeloze rivieren, door dichte duistere oerwouden, naar het machtige Andes gebergte, waar de ijle lucht ervoor zorgt dat ademen nauwelijks gaat. Tot aan de Anders is de route door eerdere expedities op de landkaarten getekend, daarna houdt het op. Het terrein daarna is nog niet in kaart gebracht. Dat is dan ook tevens de dekmantel om zonder vragen de reis verder voort te zetten. Want in Peru is het niet toegestaan om kinine over de grens mee te nemen.

Wat ik ervan vond

Het boek heeft alle ingrediënten om geweldig te zijn. De negentiende eeuw, wereldreizigers, cultuur, natuur, fantasy en ga zo maar door. Op de een of andere manier, is dit niet genoeg. Na pagina 160 dacht, gaat er wat gebeuren? Gaan we de diepte in, wordt het spannend? Ik ben menig keer in slaap gevallen… Door alle onbelangrijke details die Natasha Pulley in De koopman van Peru beschrijft is het enorm langdradig en komt het verhaal niet van de grond.

Conclusie van De koopman van Peru

Ik baal enorm dat ik niet van dit boek heb kunnen genieten. Normaal is dit een genre waar ik echt voor warm loop. Voor het eerst heb ik zelfs stukken overgeslagen omdat ik er echt geen zak aan vond. Ik had me willen wanen op paden langs ellenlange rivieren, tussen de ondoordringbare oerwouden en mistige hellingen van bergen. Uiteindelijk heb ik me alleen maar geïrriteerd aan zinnen als: “Ik kon geen verrekijker vinden, dus ik liep naar de bomen, maar niet helemaal tot aan de grens, ik ging op de sterke boomwortels zitten die uit de grond kwamen, dit deed ik met de rug naar andere mensen toe zodat niemand me van achteren zou kunnen besluipen.” Ze schrijft gelukkig nog net niet “en toen, en toen, en toen”…

Ik ben nog wel benieuwd naar de Engelse versie. Wellicht is het gewoon een bar slechte vertaling. Want reviews op Good Reads zijn een stuk positiever dan die van mij.

Beoordeling: